Πρωτάθλημα και επόμενη μέρα

Όπως είχα ξαναγράψει πολλές φορές στο παρελθόν αυτοσκοπός της ομάδας μας φέτος ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος, ώστε να φύγει η γκρίνια και η διχόνοια, που τόσα χρόνια μας ταλαιπώρησε. Τελικά ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το τρόπαιο και όλοι οι οιωνοί είναι με το μέρος του ώστε να συνεχίσει να κατακτά κύπελλα αρχής γενομένης από τον τελικό της 24ης Απριλίου. Για να πάρει όμως το πρωτάθλημα, παρόλο που πήρε μεγάλη διαφορά, μας καρδιοχτύπησε γιατί κάποια στιγμή η διαφορά μειώθηκε, αλλά η ομάδα έδειξε ότι είχε χαρακτήρα και μεγάλες προσωπικότητες στο ρόστερ και σε συνδυασμό με την αδυναμία των άλλων δύο, το πρωτάθλημα είναι δικό μας.
Το μόνο μελανό σημείο σε αυτή την πορεία ήταν ότι δεν κατάφερε να κερδίσει κανένα ντέρμπι στο 2 γύρο αν και ήταν καλύτερος σε όλα.
Θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στο ματς με τον Ολυμπιακό, όπου ο Παναθηναϊκός ήταν καταιγιστικός για περίπου 60 λεπτά, με μία εξέδρα η οποία ήταν συγκλονιστική και με απίστευτο παλμό (όποιος ήταν μέσα μπορεί να καταλάβει τι εννοώ), όμως όχι μόνο δεν κέρδισε αλλά κατάφερε να χάσει ένα παιχνίδι όπου ο αντίπαλος δεν μπορούσε να αλλάξει πάνω από δύο μπαλιές. Ο ρυθμός που είχε η ομάδα ήταν εξωπραγματικός για ελληνική ομάδα, η οποία σημειωτέον είχε παίξει την προηγούμενη Πέμπτη. Ίσως να μην έγινε σωστή διαχείριση δυνάμεων και τακτικής κάτι που κόστισε ψυχολογικά στον κόσμο περισσότερο και όχι τόσο στην ομάδα γιατί αμέσως στάθηκε στα πόδια της και κέρδισε το επόμενο ματς.
Το ζητούμενο πλέον είναι η επόμενη μέρα για το σύλλογο. Δεν πρέπει να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος, όταν δηλαδή ο Παναθηναϊκός δυνάμωνε και έφτιαχνε ομάδα, η διοίκηση δεν έκανε την υπέρβαση να την ενισχύσει και να κάνει το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη.
Κατά τη γνώμη μου πρέπει να μείνει ο Νιόμπλιας, τον οποίο βέβαια  δεν μπορώ να αξιολογήσω φέτος, εάν δεν  δω τη νέα χρονιά πως θα προετοιμάσει την ομάδα. Και αυτό γιατί κατά τη γνώμη μου  η φιλοσοφία ενός προπονητή και η  δουλειά του φαίνονται από την προετοιμασία της ομάδας, όπου μπαίνουν οι βάσεις για την υπόλοιπη χρονιά. Πάντως ο Νιόμπλιας είχε μερίδιο στην κατάκτηση του τίτλου γιατί όπως λέγεται είχε καλύτερες σχέσεις με κάποιους παίχτες. Πάντως είναι ένας γνώστης του ποδοσφαίρου, ο οποίος αγαπάει αυτό που κάνει και δουλεύει πάρα πολύ και αξίζει να πάρει την ευκαιρία.
Όσο για τους παίχτες που πρέπει να φύγουν και αυτούς που πρέπει να έρθουν:

Πιστεύω ότι η ομάδα χρειάζεται δεξί χαφ οπωσδήποτε καθώς ο Σαλπιγγίδης ετοιμάζεται να φύγει και η γνώμη μου είναι ότι δεν μπορεί να παίξει πάνω στη γραμμή γιατί δεν έχει ντρίμπλα.Είναι παίχτης που μπορεί να προσφέρει είτε σαν φουνταριστός είτε σαν δεύτερος επιθετικός, με δεδομένο όμως ότι έχουμε το Σισέ, που παίζει μόνος του στην επίθεση, μάλλον χρειαζόμαστε άλλου είδους παίχτη (τύπου Λέτο δηλαδή).
Επίσης χρειαζόμαστε έναν αμυντικό, ο οποίος θα δέσει την υπόλοιπη άμυνα.Οι Σαριέγκι και Καντέ δεν είναι κακοί παίχτες αλλά δεν μπορούν να γίνουν ηγέτες της αμυντικής γραμμής. Όσο για το Σουηδό δε μου γεμίζει το μάτι και αυτό γιατί δεν μπαίνει με δύναμη στις φάσεις. Παίχτες έμπειροι ικανοί  και με όνομα, οι οποίοι μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου υπάρχουν αρκετοί στην Ευρώπη (και όχι στη Λατινική Αμερική), αρκεί να είσαι πρόθυμος να ξοδέψεις...
Οπωσδήποτε πρέπει να αποκτήσουμε backup του Σπυρόπουλου στην αριστερή πλευρά της άμυνας, γιατί ο Δάρλας αν και καλός παίχτης τραυματίζεται συνέχεια.

Εάν γίνουν οι 3 αυτές προσθήκες με παίχτες αξίας, η ομάδα θα είναι πλήρης, με την προϋπόθεση βέβαια ότι δε θα φύγει άλλος πρωτοκλασάτος παίχτης πλην του Σαλπιγγίδη.

Όσο για τα τεκταινόμενα στο διοικητικά και στο γηπεδικό καθώς και με την εγγραφή νέων μελών στον ερασιτέχνη, νομίζω ότι είναι πιο σημαντικά θέματα από την ενίσχυση της ομάδας ποδοσφαίρου. Όμως για όλα αυτά τα θέματα θα τοποθετηθώ σε νέο post, αναμένοντας περισσότερες πληροφορίες ειδικά για την εγγραφή των μελών.