Όλοι αύριο στο Σύνταγμα

Τις τελευταίες ώρες μέσα από  Παναθηναϊκές σελίδες στο facebook γίνεται κάλεσμα από οπαδούς του Παναθηναϊκού για ξεσηκωμό εναντίον του μνημονίου και της καταστροφής των λαικών κεκτημένων από τους δοσίλογους, που μας έφτασαν σε αυτό το σημείο και τώρα θέλουν να μας σώσουν  για αύριο το πρωί στις 12:00 στο Σύνταγμα. 

Το μήνυμα που κυκλοφορεί:

Αδέρφια,φίλοι και φίλες αναγνώστες Παναθηναϊκοί θέλω να μοιραστώ λίγες σκέψεις μαζί σας.Ως οπαδοί αλλά και φίλοι του αθλητισμού είμαστε και πολίτες αυτής της χώρας και όσα συμβαίνουν δεν μας αφήνουν αδιάφορους.Ο Παναθηναϊκός μας εξάλλου είναι κομμάτι της κοινωνίας και μάλιστα σημαντικό.Έτσι όπως τα κατάφεραν οι προδότες της Βουλής πλέον το γήπεδο και κάθε διασκέδαση θα θεωρείται είδος πολυτέλειας με τους μισθούς μειωμένους και με εξευτελιστικές συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα.


Οι οπαδοί σκέφτονται,νοιάζονται και έχουν περάσει κοινωνικά μηνύματα σε κάθε ευκαιρία πιάνοντας τον παλμό της κοινωνίας όντας μέλος της.Για το μέλλον μας,τα παιδιά μας και για όσα αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς αύριο στις 18.00 στην Πλατεία Συντάγματος είναι καθήκον μας να είμαστε εκεί σε αυτές τις κρίσιμες ώρες.Όλοι μαζί χωρίς κομματικές ταμπέλες με στόχο να διώξουμε τους τύραννους .Πολλοί θα γράψουν ότι η ομάδα μας αγωνίζεται στις 19.30 αύριο στο Οακα.Θα πω ότι μπορεί κάποιος να πάει μισή ώρα,μια ώρα Σύνταγμα και μετά να ανηφορήσει στο γήπεδο.Να αντιληφθούμε όμως όλοι ότι αύριο κρίνονται οι ζωές μας και το επίπεδο ζωής που μας ετοιμάζουν.Οπαδός σημαίνει φως.ΟΛΟΙ εκεί,όλοι ενωμένοι.18.00 στην Πλατεία Συντάγματος.

Καλούμε όλους τους διαχειριστές σελίδων του Παναθηναϊκού εφόσον τους εκφράζει το κείμενο να το αναδημοσιεύσουν ή να ενημερώνουν διαρκώς τα μέλη τους με δικές τους τοποθετήσεις και δημοσιεύσεις.Ήδη αρκετές σελίδες ανεβάζουν πληροφορίες και ειδήσεις για τα όσα συμβαίνουν.Κάναμε tag όσες περισσότερες σελίδες μας επέτρεπε το Facebook,ευελπιστούμε να το διαδώσουν και άλλες.

*Ψάξτε τι είναι ο νόμος A.C.T.A που ετοιμάζουν και τι επιπτώσεις θα έχει στην ελευθερία στο ίντερνετ.Πως μας επηρεάζει όλους.Αύριο διαμαρτυρόμαστε και για αυτό.

Για πάντα αρχηγός

«Ευλογία και κατάρα»

 

«Έπαιξα 25 χρόνια βόλεϊ αλλά θυμάμαι μόνο τα τελευταία 7, γιατί αυτά που έζησα σε αυτά τα 7 χρόνια στον ΠΑΟ δεν συγκρίνονται με τα υπόλοιπα 18 που έπαιζα σε άλλες ομάδες.

Ήταν τιμή μου να είμαι μέλος αυτής της τεράστιας οικογένειας και να αγωνιστώ με το τριφύλλι στο στήθος. Το έχω ξαναπεί ότι δεν γεννήθηκα Παναθηναϊκός αλλά έγινα στην πορεία επειδή με έκανε ο κόσμος του Παναθηναϊκού. Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, το μόνο που θα άλλαζα είναι να ερχόμουν πολύ πιο νωρίς στον ΠΑΟ, αλλά τελικά όσα χρόνια και αν αγωνίζεσαι σε αυτήν την ομάδα και μπροστά σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι ποτέ αρκετά.

Ευχαριστώ όλους τους Παναθηναϊκούς για τις μοναδικές στιγμές που μου έχουν προσφέρει, οι οποίες με έχουν στιγματίσει για το υπόλοιπο της ζωής μου. Να είστε σίγουροι, ότι έδωσα ότι είχα και δεν είχα σε αυτήν την ομάδα, αλλά όσα και να έδωσα, δεν είναι ποτέ αρκετά, γιατί πολύ απλά ο Παναθηναϊκός είναι τεράστιος. 

Θέλω να ευχαριστήσω τον κύριο Βασίλη Πιστιόλη γιατί αυτός με έφερε στον Παναθηναϊκό, στάθηκε σε αυτήν την ομάδα και δίπλα μας όσο κανείς άλλος, ακόμη και σε στιγμές δύσκολες για την ομάδα μας. Γιατί είχε την υπομονή, την επιμονή και τον τρόπο να μας περάσει την νοοτροπία του νικητή και γιατί πάντα πίστευε σε εμάς.

Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κύριο Θανάση Γιαννακόπουλο, χωρίς τον οποίο δεν θα μπορούσαμε ούτε να φτάσουμε, ούτε να μείνουμε στην κορυφή. Είναι σπάνιος άνθρωπος και ας μην ξεχάσουμε, ότι όλα αυτά που έχει προσφέρει και συνεχίζει να προσφέρει είναι καθαρά και μόνο από την αγάπη του για τον Παναθηναϊκό.

Να ευχαριστήσω τις συμπαίκτριές μου και όλα τα προπονητικά τιμ που είχα αυτά τα 7 χρόνια, για όλα αυτά που έχουμε ζήσει και έχουμε περάσει μαζί και για το ότι με βοήθησαν να κλείσω την καριέρα μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, που ούτε καν είχα ονειρευτεί.

Και τέλος αλλά κάθε άλλο πάρα τελευταίο θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τον κόσμο του Παναθηναϊκό, που μου χάρισε 7 ανεπανάληπτα χρόνια, τα οποία δεν θα άλλαζα με τίποτα άλλο στον κόσμο. Έχουμε ζήσει χαρές και λύπες, σε όλα τα γήπεδα της Ελλάδας, αλλά και του εξωτερικού και τελικά καταφέραμε να βγούμε όλοι νικητές και να χτίσουμε μια σχέση μεταξύ μας, που σπανίζει στις ημέρες μας. Να τους ευχαριστήσω που με έμαθαν τι σημαίνει ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ , μου έμαθαν να εκτιμώ και να σέβομαι την ιστορία 102 χρόνων αυτού του τεράστιου συλλόγου.

Δυστυχώς για όλους τους αθλητές έρχεται η στιγμή που πρέπει να αποχωρήσουμε και να δώσουμε τόπο στα νιάτα, να συνεχίσουν αυτό που οι ίδιοι ξεκινήσαμε. Ευτυχώς όμως που όλα αυτά τελειώνουν με ένα τόσο όμορφο τρόπο, στον Παναθηναϊκό που τελικά έγινε η ομάδα της καρδιάς μου.

Τελικά αν κάποιος με ρωτήσει αν είναι ευλογία ή κατάρα όλα αυτά που έχω ζήσει τα τελευταία 7 χρόνια δεν ξέρω τι να απαντήσω. Είναι ευλογία που φόρεσα το τριφύλλι στην καρδιά. Και κατάρα γιατί πρέπει να συνεχίσω την ζωή μου χωρίς να το υπηρετώ. Το ευχαριστώ είναι πολύ λίγο και μικρό, αλλά δεν βρίσκω άλλα λόγια»…

Ρούξι Ντουμιτρέσκου



Ρούξι σε ευχαριστούμε για όλα αυτά που μας χάρισες,θα είσαι για πάντα αρχηγός στις καρδιές μας..

Πρωτάθλημα και επόμενη μέρα

Όπως είχα ξαναγράψει πολλές φορές στο παρελθόν αυτοσκοπός της ομάδας μας φέτος ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος, ώστε να φύγει η γκρίνια και η διχόνοια, που τόσα χρόνια μας ταλαιπώρησε. Τελικά ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το τρόπαιο και όλοι οι οιωνοί είναι με το μέρος του ώστε να συνεχίσει να κατακτά κύπελλα αρχής γενομένης από τον τελικό της 24ης Απριλίου. Για να πάρει όμως το πρωτάθλημα, παρόλο που πήρε μεγάλη διαφορά, μας καρδιοχτύπησε γιατί κάποια στιγμή η διαφορά μειώθηκε, αλλά η ομάδα έδειξε ότι είχε χαρακτήρα και μεγάλες προσωπικότητες στο ρόστερ και σε συνδυασμό με την αδυναμία των άλλων δύο, το πρωτάθλημα είναι δικό μας.
Το μόνο μελανό σημείο σε αυτή την πορεία ήταν ότι δεν κατάφερε να κερδίσει κανένα ντέρμπι στο 2 γύρο αν και ήταν καλύτερος σε όλα.
Θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στο ματς με τον Ολυμπιακό, όπου ο Παναθηναϊκός ήταν καταιγιστικός για περίπου 60 λεπτά, με μία εξέδρα η οποία ήταν συγκλονιστική και με απίστευτο παλμό (όποιος ήταν μέσα μπορεί να καταλάβει τι εννοώ), όμως όχι μόνο δεν κέρδισε αλλά κατάφερε να χάσει ένα παιχνίδι όπου ο αντίπαλος δεν μπορούσε να αλλάξει πάνω από δύο μπαλιές. Ο ρυθμός που είχε η ομάδα ήταν εξωπραγματικός για ελληνική ομάδα, η οποία σημειωτέον είχε παίξει την προηγούμενη Πέμπτη. Ίσως να μην έγινε σωστή διαχείριση δυνάμεων και τακτικής κάτι που κόστισε ψυχολογικά στον κόσμο περισσότερο και όχι τόσο στην ομάδα γιατί αμέσως στάθηκε στα πόδια της και κέρδισε το επόμενο ματς.
Το ζητούμενο πλέον είναι η επόμενη μέρα για το σύλλογο. Δεν πρέπει να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος, όταν δηλαδή ο Παναθηναϊκός δυνάμωνε και έφτιαχνε ομάδα, η διοίκηση δεν έκανε την υπέρβαση να την ενισχύσει και να κάνει το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη.
Κατά τη γνώμη μου πρέπει να μείνει ο Νιόμπλιας, τον οποίο βέβαια  δεν μπορώ να αξιολογήσω φέτος, εάν δεν  δω τη νέα χρονιά πως θα προετοιμάσει την ομάδα. Και αυτό γιατί κατά τη γνώμη μου  η φιλοσοφία ενός προπονητή και η  δουλειά του φαίνονται από την προετοιμασία της ομάδας, όπου μπαίνουν οι βάσεις για την υπόλοιπη χρονιά. Πάντως ο Νιόμπλιας είχε μερίδιο στην κατάκτηση του τίτλου γιατί όπως λέγεται είχε καλύτερες σχέσεις με κάποιους παίχτες. Πάντως είναι ένας γνώστης του ποδοσφαίρου, ο οποίος αγαπάει αυτό που κάνει και δουλεύει πάρα πολύ και αξίζει να πάρει την ευκαιρία.
Όσο για τους παίχτες που πρέπει να φύγουν και αυτούς που πρέπει να έρθουν:

Πιστεύω ότι η ομάδα χρειάζεται δεξί χαφ οπωσδήποτε καθώς ο Σαλπιγγίδης ετοιμάζεται να φύγει και η γνώμη μου είναι ότι δεν μπορεί να παίξει πάνω στη γραμμή γιατί δεν έχει ντρίμπλα.Είναι παίχτης που μπορεί να προσφέρει είτε σαν φουνταριστός είτε σαν δεύτερος επιθετικός, με δεδομένο όμως ότι έχουμε το Σισέ, που παίζει μόνος του στην επίθεση, μάλλον χρειαζόμαστε άλλου είδους παίχτη (τύπου Λέτο δηλαδή).
Επίσης χρειαζόμαστε έναν αμυντικό, ο οποίος θα δέσει την υπόλοιπη άμυνα.Οι Σαριέγκι και Καντέ δεν είναι κακοί παίχτες αλλά δεν μπορούν να γίνουν ηγέτες της αμυντικής γραμμής. Όσο για το Σουηδό δε μου γεμίζει το μάτι και αυτό γιατί δεν μπαίνει με δύναμη στις φάσεις. Παίχτες έμπειροι ικανοί  και με όνομα, οι οποίοι μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου υπάρχουν αρκετοί στην Ευρώπη (και όχι στη Λατινική Αμερική), αρκεί να είσαι πρόθυμος να ξοδέψεις...
Οπωσδήποτε πρέπει να αποκτήσουμε backup του Σπυρόπουλου στην αριστερή πλευρά της άμυνας, γιατί ο Δάρλας αν και καλός παίχτης τραυματίζεται συνέχεια.

Εάν γίνουν οι 3 αυτές προσθήκες με παίχτες αξίας, η ομάδα θα είναι πλήρης, με την προϋπόθεση βέβαια ότι δε θα φύγει άλλος πρωτοκλασάτος παίχτης πλην του Σαλπιγγίδη.

Όσο για τα τεκταινόμενα στο διοικητικά και στο γηπεδικό καθώς και με την εγγραφή νέων μελών στον ερασιτέχνη, νομίζω ότι είναι πιο σημαντικά θέματα από την ενίσχυση της ομάδας ποδοσφαίρου. Όμως για όλα αυτά τα θέματα θα τοποθετηθώ σε νέο post, αναμένοντας περισσότερες πληροφορίες ειδικά για την εγγραφή των μελών.

Μιά από τα ίδια...

Απέφυγα χτες βράδι να γράψω οτιδήποτε γιατί είχα πολλά νεύρα και θα τα εξωτερίκευα με άσχημες εκφράσεις. Όμως αυτό που ζήσαμε χτες στο γήπεδο ήταν μαρτύριο και έχω την αίσθηση ότι επιστρέψαμε σε παλιές καταστάσεις.
Οι παίχτες αδιάφοροι και χωρίς πάθος, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο περίμενα ότι θα μπούνε μέσα και θα τρώνε σίδερα και θα πάρουν το παιχνίδι. Αυτοί  μπήκαν χωρίς νεύρο (όχι όλοι) και η εικόνα που μου έδειχναν είναι ότι δεν βιάζοταν και δεν πίεζαν.
Ο προπονητής μάλλον ήταν σε άλλο γήπεδο με το κοουτσάρισμα που έκανε. Έβγαλε το Λέτο, ο οποίος ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητος για την ομάδα ώστε να πιέσει την Καβάλα από τα πλάγια και με τις ντρίπλες να ξεκλειδώσει την άμυνα. Θα μπορούσε να βγάλει τον Κατσουράνη ή τον Σαλπιγγίδη που ήταν ανύπαρκτοι. Επίσης έβγαλε τον Σιμάο και εκεί ουσιαστικά έχασε το παιχνίδι γιατί ο μικρός έκοβε ότι πέρναγε από το κέντρο και έτσι  η Καβάλα ήταν ακίνδυνη επιθετικά. Στη συνέχεια βάζοντας και τον Κλέιτον φόρτωσε την ομάδα με παίχτες που θέλουν πολύ ώρα την μπάλα στα πόδια και έχουν τον ίδιο ρόλο (Καραγκούνης, Νίνης, Κλέιτον). Ο Σισέ δεν πήρε ουσιαστικά καμία μπαλιά και έμεινε ανεκμετάλλευτος.
Εδώ θέλω να επισημάνω ότι δεν ήταν όλοι οι πάιχτες αδιάφοροι, ο Βύντρα και ο Σιμάο όχι απλά ξεχώρισαν αλλά έτσι πρέπει να παίζουν όλοι οι παίχτες.
Το επεισόδιο, που γράφτηκε στις εφημερίδες, ότι έγινε ανάμεσα στο Καραγκούνη και το Λέτο, δυστυχώς επιβεβαιώνει τους φόβους μου ότι ο Νιόμπλιας δε μπορεί να ελέγξει τα αποδυτήρια.Δε νομίζω ότι είναι δουλειά του Καραγκούνη να κάνει παρατηρήσεις στο Λέτο για το αν κράταγε τη θέση του ή όχι. Ενώ παίχτες σαν το Ζιλμπέρτο και το Σισέ είναι πολύ πιο επαγγελματίες και δεν αναμιγνύονται στα προπονητικά.
Επίσης είχα γράψει μετά το παιχνίδι με την ΑΕΚ ότι το δυνατό σημείο του Παναθηναϊκού ήταν ότι πάντα έμπαινε στο δεύτερο ημίχρονο και πίεζε γιατί είχε πολύ καλή φυσική κατάσταση, όμως στα τελευταία παχνίδια η ομάδα μετά το 60 φαίνεται κουρασμένη και δεν μπορεί να πιέσει. Χτες έδειχνε η Καβάλα  στο δεύτερο να έναι πιο γυμνασμένη. Στη χώρα της μετριότητας και της προχειρότητας όμως όλα αυτά περνάνε στο ντούκου.

Παρόλα αυτά η ομάδα θα πρέπει να στηριχτεί, το φετινό πρωτάθλημα είναι τα Α και το Ω για όλους μας. Περιμένω να πάνε μέσα στη Τούμπα και να κερδίσουν και να μας αποδείξουν ότι ήταν μια κακή παρένθεση.

Το μεγαλείο του μπάσκετ

Ενημερώθηκα για την επίσκεψη των οπαδών μας χτες στην προπόνηση του μπάσκετ, φευγαλέα από κάποιο δελτίο ειδήσεων και για να πω την αλήθεια ξαφνιάστηκα διότι δεν είχα μάθει αυτά, που ακολούθησαν του αγώνα με το Μαρούσι (αν και το είδα τοματς από την τηλεόραση).
Επίσης ξαφνιάστηκα και από την αντίδραση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου ο οποίος σύμφωνα με τα γραφόμενα του τύπου μπήκε στα αποδυτήρια μαινόμενος κατά των πάντων, καθώς και από το πρωτοσέλιδο της Πράσινης, το οποίο ήταν πολύ άστοχο.
Δυστυχώς τέτοια αντιμετώπιση δεν την άξιζε αυτή η ομάδα ( η οποία έχει περάσει στα όρια του μύθου), ουσιαστικά  από αυτούς που τη δημιούργησαν. Η προσφορά των αδερφών Γιαννακόπουλου στον Παναθηναϊκό είναι γνωστή ιδιαίτερα στους οπαδούς της ομάδας μας καθώς και η αναγνωρισή τους από το σύνολο του φίλαθλου κόσμου. Η πορεία τους όλα αυτά τα χρόνια, παρά τον ιδιόρυθμο χαρακτήρα τους, είχε μια βασική αρχή: το σεβασμό των αθλητών και των αντιπάλων.
Αυτό που αναγνωρίζεται από όλους είναι το ότι ο Παναθηναϊκός είναι μια οικογένεια και οι παίχτες, που έχουν παίξει στην ομάδα έβλεπαν και βλέπουν τον Παύλο και το Θανάση σαν γονείς και αυτοί από την πλευρά τους έκαναν και κάνουν τα πάντα ώστε όλοι στην ομάδα να αισθάνονται καλά και ικανοποιούσαν κάθε επιθυμία.
Η ενέργεια αυτή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου έγινε αφορμή για την αντίδραση του κόσμου μας και την επίσκεψη στίριξης της ομάδας. Η αντίδραση αυτή ουσιαστικά εξέφρασε το κοινό Παναθηναϊκό αίσθημα. Κατά τη γνώμη μου η ώριμη αντιμετώπιση από τους οπαδούς αυτής της κρίσης, θα καταγραφεί στις μεγάλες στιγμές στην ιστορία της ομάδας και θα αποφορτίσει και τους παίχτες για τη συνέχεια.
Αυτό που με προβληματίζει μετά το χθεσινό είναι η επόμενη ημέρα στα διοικητικά της  ομάδας. Όλοι μας πιστεύμε ότι θα υπάρχει συνέχεια, όταν θα αποφάσιζαν να σταματήσουν τα αδέλφια...
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θα πρέπει πρώτα από όλα να κερδίσει το σεβασμό μας και αυτό δεν κερδίζεται με τέτοιου είδους αντιδράσεις, η πορεία άλλωστε της οικογένειάς του τόσα χρόνια μπορεί να τον διδάξει...

Δεν ξέρω αν η ομάδα φέτος θα καταφέρει να βρει το δρόμο της και να πάρει κάποιον τίτλο, στη δική μου καρδιά πάντως μετά από αυτό που έγινε έχει πάρει όλους τους τίτλους...

Και να μην ξεχνιόμαστε συνεχίζουμε να ψηφίζουμε: