Μιά από τα ίδια...

Απέφυγα χτες βράδι να γράψω οτιδήποτε γιατί είχα πολλά νεύρα και θα τα εξωτερίκευα με άσχημες εκφράσεις. Όμως αυτό που ζήσαμε χτες στο γήπεδο ήταν μαρτύριο και έχω την αίσθηση ότι επιστρέψαμε σε παλιές καταστάσεις.
Οι παίχτες αδιάφοροι και χωρίς πάθος, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο περίμενα ότι θα μπούνε μέσα και θα τρώνε σίδερα και θα πάρουν το παιχνίδι. Αυτοί  μπήκαν χωρίς νεύρο (όχι όλοι) και η εικόνα που μου έδειχναν είναι ότι δεν βιάζοταν και δεν πίεζαν.
Ο προπονητής μάλλον ήταν σε άλλο γήπεδο με το κοουτσάρισμα που έκανε. Έβγαλε το Λέτο, ο οποίος ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητος για την ομάδα ώστε να πιέσει την Καβάλα από τα πλάγια και με τις ντρίπλες να ξεκλειδώσει την άμυνα. Θα μπορούσε να βγάλει τον Κατσουράνη ή τον Σαλπιγγίδη που ήταν ανύπαρκτοι. Επίσης έβγαλε τον Σιμάο και εκεί ουσιαστικά έχασε το παιχνίδι γιατί ο μικρός έκοβε ότι πέρναγε από το κέντρο και έτσι  η Καβάλα ήταν ακίνδυνη επιθετικά. Στη συνέχεια βάζοντας και τον Κλέιτον φόρτωσε την ομάδα με παίχτες που θέλουν πολύ ώρα την μπάλα στα πόδια και έχουν τον ίδιο ρόλο (Καραγκούνης, Νίνης, Κλέιτον). Ο Σισέ δεν πήρε ουσιαστικά καμία μπαλιά και έμεινε ανεκμετάλλευτος.
Εδώ θέλω να επισημάνω ότι δεν ήταν όλοι οι πάιχτες αδιάφοροι, ο Βύντρα και ο Σιμάο όχι απλά ξεχώρισαν αλλά έτσι πρέπει να παίζουν όλοι οι παίχτες.
Το επεισόδιο, που γράφτηκε στις εφημερίδες, ότι έγινε ανάμεσα στο Καραγκούνη και το Λέτο, δυστυχώς επιβεβαιώνει τους φόβους μου ότι ο Νιόμπλιας δε μπορεί να ελέγξει τα αποδυτήρια.Δε νομίζω ότι είναι δουλειά του Καραγκούνη να κάνει παρατηρήσεις στο Λέτο για το αν κράταγε τη θέση του ή όχι. Ενώ παίχτες σαν το Ζιλμπέρτο και το Σισέ είναι πολύ πιο επαγγελματίες και δεν αναμιγνύονται στα προπονητικά.
Επίσης είχα γράψει μετά το παιχνίδι με την ΑΕΚ ότι το δυνατό σημείο του Παναθηναϊκού ήταν ότι πάντα έμπαινε στο δεύτερο ημίχρονο και πίεζε γιατί είχε πολύ καλή φυσική κατάσταση, όμως στα τελευταία παχνίδια η ομάδα μετά το 60 φαίνεται κουρασμένη και δεν μπορεί να πιέσει. Χτες έδειχνε η Καβάλα  στο δεύτερο να έναι πιο γυμνασμένη. Στη χώρα της μετριότητας και της προχειρότητας όμως όλα αυτά περνάνε στο ντούκου.

Παρόλα αυτά η ομάδα θα πρέπει να στηριχτεί, το φετινό πρωτάθλημα είναι τα Α και το Ω για όλους μας. Περιμένω να πάνε μέσα στη Τούμπα και να κερδίσουν και να μας αποδείξουν ότι ήταν μια κακή παρένθεση.

Το μεγαλείο του μπάσκετ

Ενημερώθηκα για την επίσκεψη των οπαδών μας χτες στην προπόνηση του μπάσκετ, φευγαλέα από κάποιο δελτίο ειδήσεων και για να πω την αλήθεια ξαφνιάστηκα διότι δεν είχα μάθει αυτά, που ακολούθησαν του αγώνα με το Μαρούσι (αν και το είδα τοματς από την τηλεόραση).
Επίσης ξαφνιάστηκα και από την αντίδραση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου ο οποίος σύμφωνα με τα γραφόμενα του τύπου μπήκε στα αποδυτήρια μαινόμενος κατά των πάντων, καθώς και από το πρωτοσέλιδο της Πράσινης, το οποίο ήταν πολύ άστοχο.
Δυστυχώς τέτοια αντιμετώπιση δεν την άξιζε αυτή η ομάδα ( η οποία έχει περάσει στα όρια του μύθου), ουσιαστικά  από αυτούς που τη δημιούργησαν. Η προσφορά των αδερφών Γιαννακόπουλου στον Παναθηναϊκό είναι γνωστή ιδιαίτερα στους οπαδούς της ομάδας μας καθώς και η αναγνωρισή τους από το σύνολο του φίλαθλου κόσμου. Η πορεία τους όλα αυτά τα χρόνια, παρά τον ιδιόρυθμο χαρακτήρα τους, είχε μια βασική αρχή: το σεβασμό των αθλητών και των αντιπάλων.
Αυτό που αναγνωρίζεται από όλους είναι το ότι ο Παναθηναϊκός είναι μια οικογένεια και οι παίχτες, που έχουν παίξει στην ομάδα έβλεπαν και βλέπουν τον Παύλο και το Θανάση σαν γονείς και αυτοί από την πλευρά τους έκαναν και κάνουν τα πάντα ώστε όλοι στην ομάδα να αισθάνονται καλά και ικανοποιούσαν κάθε επιθυμία.
Η ενέργεια αυτή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου έγινε αφορμή για την αντίδραση του κόσμου μας και την επίσκεψη στίριξης της ομάδας. Η αντίδραση αυτή ουσιαστικά εξέφρασε το κοινό Παναθηναϊκό αίσθημα. Κατά τη γνώμη μου η ώριμη αντιμετώπιση από τους οπαδούς αυτής της κρίσης, θα καταγραφεί στις μεγάλες στιγμές στην ιστορία της ομάδας και θα αποφορτίσει και τους παίχτες για τη συνέχεια.
Αυτό που με προβληματίζει μετά το χθεσινό είναι η επόμενη ημέρα στα διοικητικά της  ομάδας. Όλοι μας πιστεύμε ότι θα υπάρχει συνέχεια, όταν θα αποφάσιζαν να σταματήσουν τα αδέλφια...
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θα πρέπει πρώτα από όλα να κερδίσει το σεβασμό μας και αυτό δεν κερδίζεται με τέτοιου είδους αντιδράσεις, η πορεία άλλωστε της οικογένειάς του τόσα χρόνια μπορεί να τον διδάξει...

Δεν ξέρω αν η ομάδα φέτος θα καταφέρει να βρει το δρόμο της και να πάρει κάποιον τίτλο, στη δική μου καρδιά πάντως μετά από αυτό που έγινε έχει πάρει όλους τους τίτλους...

Και να μην ξεχνιόμαστε συνεχίζουμε να ψηφίζουμε:

Γιατί δεν αφήνουν την ομάδα ήσυχη?

Δυστυχώς χτες επιβεβαιώθηκε ο νόμος του ποδοσφαίρου, δηλαδή η ομάδα που θα κάνει τις πολλές ευκαιρίες και θα τις χάσει, στο τέλος θα κάνει και τη γκέλα. Ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ καλύτερος από την ΑΕΚ, όμως δεν κατάφερε να εκμεταλευτεί τις κλασικές ευκαιρίες που δημιούργησε και μοιραία έμεινε στο 1-1. Αυτό είχε σαν συνέπεια να μειωθεί η διαφορά στους 6 βαθμούς και να αρχίσει η γκρίνια και η αμφισβήτηση ειδικά από τους δημοσιογράφους (οι οποίοι μία εβδομάδα πριν είχαν τελειώσει το πρωτάθλημα)...
Για το χθεσινό αγώνα θέλω να κάνω κάποιες παρατηρήσεις, που έχουν μεγάλη σημασία:

1) Η ομάδα δεν έπαιξε καλή μπάλα, παρά την τεράστια διαφορά δυναμικότητας που είχε με την ΑΕΚ. Βέβαια γι' αυτό ευθύνεται και ο αντίπαλος που ταμπουρώθηκε ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο και δεν άφηνε καθόλου κενά. Παρόλα αυτά η ομάδα μας έκανε αρκετές ευκαιρίες, τις οποίες όμως δεν αξιοποίησε. Όπως έχω ξαναγράψει το ότι δεν παίζει καλά η ομάδα δεν έχει καμία σημασία, αυτό που προέχει  αυτή τη στιγμή είναι να πάρει η ομάδα το πρωτάθλημα.

2) Το +6 ( και το +8 την προηγούμενη εβδομάδα) είναι απλά ένα πλεονέκτημα και σε κανένα βαθμό δεν μας δίνει τον τίτλο από τώρα. Από την άλλη η μείωση της διαφοράς δεν είναι και το τέλος του κόσμου, η κατάσταση πλέον είναι στο χέρι του Παναθηναϊκού.

3) Μετά το 65 είδα την ομάδα να μην έχει δυνάμεις για να πιέσει πιο πολύ και ουσιαστικά δεν έκανε ούτε μία ευκαιρία μέχρι το τέλος. Αντίθετα είχε πολύ αργές επιστροφές και ήταν κομμένη στα δύο και αυτό  κατά τη γνώμη μου φοβήθηκε ο Νιόμπλιας και έβαλε το Σιμάο, δηλαδή να πιέσει στο κέντρο για την κατοχή και για να μπορεί να αντιμετωπίσει τις αντεπιθέσεις των ξεκούραστων  Τζιμπούρ και Σκόκο (δε μάρκαραν καθόλου και περίμεναν την μπάλα με τα χέρια στη μέση).
Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι μετά τη φυγή του Τεν Κάτε η ομάδα δεν έχει τόσες δυνάμεις και δεν πιέζει τόσο πολύ ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, καθώς επίσης και το ότι άρχισαν οι  συχνοί τραυματισμοί παιχτών. Επίσης δεν ξέρω κατά πόσο ο Νιόμπλιας μπορεί να επιβληθεί στους παίχτες στα στραβά αποτελέσματα, για παράδειγμα χτες ο Καραγκούνης και ο Λέτο δυσφόρησαν στην αλλαγή τους. Ελπίζω να είναι ιδέα μου...όμως θα δείξει το μέλλον.

4) Οι μέτοχοι γιατί δεν αφήνουν την ομάδα ήσυχη και ήρεμη τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι? Ας πάρουμε τον τίτλο και μετά μπορούν να λύσουν τα προβληματά τους.
Δεν καταλαβαίνουν ότι διώχνουν το κόσμο από το γήπεδο με τη στάση τους?
Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που κάνουν προκαλεί μακροπρόθεσμα κακό στην ομάδα?

Τα επιχειρηματικά σας σχέδια αφήστε τα στην άκρη προσωρινά και βοηθήστε την ομάδα