Για πάντα αρχηγός

«Ευλογία και κατάρα»

 

«Έπαιξα 25 χρόνια βόλεϊ αλλά θυμάμαι μόνο τα τελευταία 7, γιατί αυτά που έζησα σε αυτά τα 7 χρόνια στον ΠΑΟ δεν συγκρίνονται με τα υπόλοιπα 18 που έπαιζα σε άλλες ομάδες.

Ήταν τιμή μου να είμαι μέλος αυτής της τεράστιας οικογένειας και να αγωνιστώ με το τριφύλλι στο στήθος. Το έχω ξαναπεί ότι δεν γεννήθηκα Παναθηναϊκός αλλά έγινα στην πορεία επειδή με έκανε ο κόσμος του Παναθηναϊκού. Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, το μόνο που θα άλλαζα είναι να ερχόμουν πολύ πιο νωρίς στον ΠΑΟ, αλλά τελικά όσα χρόνια και αν αγωνίζεσαι σε αυτήν την ομάδα και μπροστά σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι ποτέ αρκετά.

Ευχαριστώ όλους τους Παναθηναϊκούς για τις μοναδικές στιγμές που μου έχουν προσφέρει, οι οποίες με έχουν στιγματίσει για το υπόλοιπο της ζωής μου. Να είστε σίγουροι, ότι έδωσα ότι είχα και δεν είχα σε αυτήν την ομάδα, αλλά όσα και να έδωσα, δεν είναι ποτέ αρκετά, γιατί πολύ απλά ο Παναθηναϊκός είναι τεράστιος. 

Θέλω να ευχαριστήσω τον κύριο Βασίλη Πιστιόλη γιατί αυτός με έφερε στον Παναθηναϊκό, στάθηκε σε αυτήν την ομάδα και δίπλα μας όσο κανείς άλλος, ακόμη και σε στιγμές δύσκολες για την ομάδα μας. Γιατί είχε την υπομονή, την επιμονή και τον τρόπο να μας περάσει την νοοτροπία του νικητή και γιατί πάντα πίστευε σε εμάς.

Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κύριο Θανάση Γιαννακόπουλο, χωρίς τον οποίο δεν θα μπορούσαμε ούτε να φτάσουμε, ούτε να μείνουμε στην κορυφή. Είναι σπάνιος άνθρωπος και ας μην ξεχάσουμε, ότι όλα αυτά που έχει προσφέρει και συνεχίζει να προσφέρει είναι καθαρά και μόνο από την αγάπη του για τον Παναθηναϊκό.

Να ευχαριστήσω τις συμπαίκτριές μου και όλα τα προπονητικά τιμ που είχα αυτά τα 7 χρόνια, για όλα αυτά που έχουμε ζήσει και έχουμε περάσει μαζί και για το ότι με βοήθησαν να κλείσω την καριέρα μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, που ούτε καν είχα ονειρευτεί.

Και τέλος αλλά κάθε άλλο πάρα τελευταίο θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τον κόσμο του Παναθηναϊκό, που μου χάρισε 7 ανεπανάληπτα χρόνια, τα οποία δεν θα άλλαζα με τίποτα άλλο στον κόσμο. Έχουμε ζήσει χαρές και λύπες, σε όλα τα γήπεδα της Ελλάδας, αλλά και του εξωτερικού και τελικά καταφέραμε να βγούμε όλοι νικητές και να χτίσουμε μια σχέση μεταξύ μας, που σπανίζει στις ημέρες μας. Να τους ευχαριστήσω που με έμαθαν τι σημαίνει ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ , μου έμαθαν να εκτιμώ και να σέβομαι την ιστορία 102 χρόνων αυτού του τεράστιου συλλόγου.

Δυστυχώς για όλους τους αθλητές έρχεται η στιγμή που πρέπει να αποχωρήσουμε και να δώσουμε τόπο στα νιάτα, να συνεχίσουν αυτό που οι ίδιοι ξεκινήσαμε. Ευτυχώς όμως που όλα αυτά τελειώνουν με ένα τόσο όμορφο τρόπο, στον Παναθηναϊκό που τελικά έγινε η ομάδα της καρδιάς μου.

Τελικά αν κάποιος με ρωτήσει αν είναι ευλογία ή κατάρα όλα αυτά που έχω ζήσει τα τελευταία 7 χρόνια δεν ξέρω τι να απαντήσω. Είναι ευλογία που φόρεσα το τριφύλλι στην καρδιά. Και κατάρα γιατί πρέπει να συνεχίσω την ζωή μου χωρίς να το υπηρετώ. Το ευχαριστώ είναι πολύ λίγο και μικρό, αλλά δεν βρίσκω άλλα λόγια»…

Ρούξι Ντουμιτρέσκου



Ρούξι σε ευχαριστούμε για όλα αυτά που μας χάρισες,θα είσαι για πάντα αρχηγός στις καρδιές μας..

Πρωτάθλημα και επόμενη μέρα

Όπως είχα ξαναγράψει πολλές φορές στο παρελθόν αυτοσκοπός της ομάδας μας φέτος ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος, ώστε να φύγει η γκρίνια και η διχόνοια, που τόσα χρόνια μας ταλαιπώρησε. Τελικά ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το τρόπαιο και όλοι οι οιωνοί είναι με το μέρος του ώστε να συνεχίσει να κατακτά κύπελλα αρχής γενομένης από τον τελικό της 24ης Απριλίου. Για να πάρει όμως το πρωτάθλημα, παρόλο που πήρε μεγάλη διαφορά, μας καρδιοχτύπησε γιατί κάποια στιγμή η διαφορά μειώθηκε, αλλά η ομάδα έδειξε ότι είχε χαρακτήρα και μεγάλες προσωπικότητες στο ρόστερ και σε συνδυασμό με την αδυναμία των άλλων δύο, το πρωτάθλημα είναι δικό μας.
Το μόνο μελανό σημείο σε αυτή την πορεία ήταν ότι δεν κατάφερε να κερδίσει κανένα ντέρμπι στο 2 γύρο αν και ήταν καλύτερος σε όλα.
Θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στο ματς με τον Ολυμπιακό, όπου ο Παναθηναϊκός ήταν καταιγιστικός για περίπου 60 λεπτά, με μία εξέδρα η οποία ήταν συγκλονιστική και με απίστευτο παλμό (όποιος ήταν μέσα μπορεί να καταλάβει τι εννοώ), όμως όχι μόνο δεν κέρδισε αλλά κατάφερε να χάσει ένα παιχνίδι όπου ο αντίπαλος δεν μπορούσε να αλλάξει πάνω από δύο μπαλιές. Ο ρυθμός που είχε η ομάδα ήταν εξωπραγματικός για ελληνική ομάδα, η οποία σημειωτέον είχε παίξει την προηγούμενη Πέμπτη. Ίσως να μην έγινε σωστή διαχείριση δυνάμεων και τακτικής κάτι που κόστισε ψυχολογικά στον κόσμο περισσότερο και όχι τόσο στην ομάδα γιατί αμέσως στάθηκε στα πόδια της και κέρδισε το επόμενο ματς.
Το ζητούμενο πλέον είναι η επόμενη μέρα για το σύλλογο. Δεν πρέπει να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος, όταν δηλαδή ο Παναθηναϊκός δυνάμωνε και έφτιαχνε ομάδα, η διοίκηση δεν έκανε την υπέρβαση να την ενισχύσει και να κάνει το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη.
Κατά τη γνώμη μου πρέπει να μείνει ο Νιόμπλιας, τον οποίο βέβαια  δεν μπορώ να αξιολογήσω φέτος, εάν δεν  δω τη νέα χρονιά πως θα προετοιμάσει την ομάδα. Και αυτό γιατί κατά τη γνώμη μου  η φιλοσοφία ενός προπονητή και η  δουλειά του φαίνονται από την προετοιμασία της ομάδας, όπου μπαίνουν οι βάσεις για την υπόλοιπη χρονιά. Πάντως ο Νιόμπλιας είχε μερίδιο στην κατάκτηση του τίτλου γιατί όπως λέγεται είχε καλύτερες σχέσεις με κάποιους παίχτες. Πάντως είναι ένας γνώστης του ποδοσφαίρου, ο οποίος αγαπάει αυτό που κάνει και δουλεύει πάρα πολύ και αξίζει να πάρει την ευκαιρία.
Όσο για τους παίχτες που πρέπει να φύγουν και αυτούς που πρέπει να έρθουν:

Πιστεύω ότι η ομάδα χρειάζεται δεξί χαφ οπωσδήποτε καθώς ο Σαλπιγγίδης ετοιμάζεται να φύγει και η γνώμη μου είναι ότι δεν μπορεί να παίξει πάνω στη γραμμή γιατί δεν έχει ντρίμπλα.Είναι παίχτης που μπορεί να προσφέρει είτε σαν φουνταριστός είτε σαν δεύτερος επιθετικός, με δεδομένο όμως ότι έχουμε το Σισέ, που παίζει μόνος του στην επίθεση, μάλλον χρειαζόμαστε άλλου είδους παίχτη (τύπου Λέτο δηλαδή).
Επίσης χρειαζόμαστε έναν αμυντικό, ο οποίος θα δέσει την υπόλοιπη άμυνα.Οι Σαριέγκι και Καντέ δεν είναι κακοί παίχτες αλλά δεν μπορούν να γίνουν ηγέτες της αμυντικής γραμμής. Όσο για το Σουηδό δε μου γεμίζει το μάτι και αυτό γιατί δεν μπαίνει με δύναμη στις φάσεις. Παίχτες έμπειροι ικανοί  και με όνομα, οι οποίοι μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου υπάρχουν αρκετοί στην Ευρώπη (και όχι στη Λατινική Αμερική), αρκεί να είσαι πρόθυμος να ξοδέψεις...
Οπωσδήποτε πρέπει να αποκτήσουμε backup του Σπυρόπουλου στην αριστερή πλευρά της άμυνας, γιατί ο Δάρλας αν και καλός παίχτης τραυματίζεται συνέχεια.

Εάν γίνουν οι 3 αυτές προσθήκες με παίχτες αξίας, η ομάδα θα είναι πλήρης, με την προϋπόθεση βέβαια ότι δε θα φύγει άλλος πρωτοκλασάτος παίχτης πλην του Σαλπιγγίδη.

Όσο για τα τεκταινόμενα στο διοικητικά και στο γηπεδικό καθώς και με την εγγραφή νέων μελών στον ερασιτέχνη, νομίζω ότι είναι πιο σημαντικά θέματα από την ενίσχυση της ομάδας ποδοσφαίρου. Όμως για όλα αυτά τα θέματα θα τοποθετηθώ σε νέο post, αναμένοντας περισσότερες πληροφορίες ειδικά για την εγγραφή των μελών.

Μιά από τα ίδια...

Απέφυγα χτες βράδι να γράψω οτιδήποτε γιατί είχα πολλά νεύρα και θα τα εξωτερίκευα με άσχημες εκφράσεις. Όμως αυτό που ζήσαμε χτες στο γήπεδο ήταν μαρτύριο και έχω την αίσθηση ότι επιστρέψαμε σε παλιές καταστάσεις.
Οι παίχτες αδιάφοροι και χωρίς πάθος, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο περίμενα ότι θα μπούνε μέσα και θα τρώνε σίδερα και θα πάρουν το παιχνίδι. Αυτοί  μπήκαν χωρίς νεύρο (όχι όλοι) και η εικόνα που μου έδειχναν είναι ότι δεν βιάζοταν και δεν πίεζαν.
Ο προπονητής μάλλον ήταν σε άλλο γήπεδο με το κοουτσάρισμα που έκανε. Έβγαλε το Λέτο, ο οποίος ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητος για την ομάδα ώστε να πιέσει την Καβάλα από τα πλάγια και με τις ντρίπλες να ξεκλειδώσει την άμυνα. Θα μπορούσε να βγάλει τον Κατσουράνη ή τον Σαλπιγγίδη που ήταν ανύπαρκτοι. Επίσης έβγαλε τον Σιμάο και εκεί ουσιαστικά έχασε το παιχνίδι γιατί ο μικρός έκοβε ότι πέρναγε από το κέντρο και έτσι  η Καβάλα ήταν ακίνδυνη επιθετικά. Στη συνέχεια βάζοντας και τον Κλέιτον φόρτωσε την ομάδα με παίχτες που θέλουν πολύ ώρα την μπάλα στα πόδια και έχουν τον ίδιο ρόλο (Καραγκούνης, Νίνης, Κλέιτον). Ο Σισέ δεν πήρε ουσιαστικά καμία μπαλιά και έμεινε ανεκμετάλλευτος.
Εδώ θέλω να επισημάνω ότι δεν ήταν όλοι οι πάιχτες αδιάφοροι, ο Βύντρα και ο Σιμάο όχι απλά ξεχώρισαν αλλά έτσι πρέπει να παίζουν όλοι οι παίχτες.
Το επεισόδιο, που γράφτηκε στις εφημερίδες, ότι έγινε ανάμεσα στο Καραγκούνη και το Λέτο, δυστυχώς επιβεβαιώνει τους φόβους μου ότι ο Νιόμπλιας δε μπορεί να ελέγξει τα αποδυτήρια.Δε νομίζω ότι είναι δουλειά του Καραγκούνη να κάνει παρατηρήσεις στο Λέτο για το αν κράταγε τη θέση του ή όχι. Ενώ παίχτες σαν το Ζιλμπέρτο και το Σισέ είναι πολύ πιο επαγγελματίες και δεν αναμιγνύονται στα προπονητικά.
Επίσης είχα γράψει μετά το παιχνίδι με την ΑΕΚ ότι το δυνατό σημείο του Παναθηναϊκού ήταν ότι πάντα έμπαινε στο δεύτερο ημίχρονο και πίεζε γιατί είχε πολύ καλή φυσική κατάσταση, όμως στα τελευταία παχνίδια η ομάδα μετά το 60 φαίνεται κουρασμένη και δεν μπορεί να πιέσει. Χτες έδειχνε η Καβάλα  στο δεύτερο να έναι πιο γυμνασμένη. Στη χώρα της μετριότητας και της προχειρότητας όμως όλα αυτά περνάνε στο ντούκου.

Παρόλα αυτά η ομάδα θα πρέπει να στηριχτεί, το φετινό πρωτάθλημα είναι τα Α και το Ω για όλους μας. Περιμένω να πάνε μέσα στη Τούμπα και να κερδίσουν και να μας αποδείξουν ότι ήταν μια κακή παρένθεση.

Το μεγαλείο του μπάσκετ

Ενημερώθηκα για την επίσκεψη των οπαδών μας χτες στην προπόνηση του μπάσκετ, φευγαλέα από κάποιο δελτίο ειδήσεων και για να πω την αλήθεια ξαφνιάστηκα διότι δεν είχα μάθει αυτά, που ακολούθησαν του αγώνα με το Μαρούσι (αν και το είδα τοματς από την τηλεόραση).
Επίσης ξαφνιάστηκα και από την αντίδραση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου ο οποίος σύμφωνα με τα γραφόμενα του τύπου μπήκε στα αποδυτήρια μαινόμενος κατά των πάντων, καθώς και από το πρωτοσέλιδο της Πράσινης, το οποίο ήταν πολύ άστοχο.
Δυστυχώς τέτοια αντιμετώπιση δεν την άξιζε αυτή η ομάδα ( η οποία έχει περάσει στα όρια του μύθου), ουσιαστικά  από αυτούς που τη δημιούργησαν. Η προσφορά των αδερφών Γιαννακόπουλου στον Παναθηναϊκό είναι γνωστή ιδιαίτερα στους οπαδούς της ομάδας μας καθώς και η αναγνωρισή τους από το σύνολο του φίλαθλου κόσμου. Η πορεία τους όλα αυτά τα χρόνια, παρά τον ιδιόρυθμο χαρακτήρα τους, είχε μια βασική αρχή: το σεβασμό των αθλητών και των αντιπάλων.
Αυτό που αναγνωρίζεται από όλους είναι το ότι ο Παναθηναϊκός είναι μια οικογένεια και οι παίχτες, που έχουν παίξει στην ομάδα έβλεπαν και βλέπουν τον Παύλο και το Θανάση σαν γονείς και αυτοί από την πλευρά τους έκαναν και κάνουν τα πάντα ώστε όλοι στην ομάδα να αισθάνονται καλά και ικανοποιούσαν κάθε επιθυμία.
Η ενέργεια αυτή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου έγινε αφορμή για την αντίδραση του κόσμου μας και την επίσκεψη στίριξης της ομάδας. Η αντίδραση αυτή ουσιαστικά εξέφρασε το κοινό Παναθηναϊκό αίσθημα. Κατά τη γνώμη μου η ώριμη αντιμετώπιση από τους οπαδούς αυτής της κρίσης, θα καταγραφεί στις μεγάλες στιγμές στην ιστορία της ομάδας και θα αποφορτίσει και τους παίχτες για τη συνέχεια.
Αυτό που με προβληματίζει μετά το χθεσινό είναι η επόμενη ημέρα στα διοικητικά της  ομάδας. Όλοι μας πιστεύμε ότι θα υπάρχει συνέχεια, όταν θα αποφάσιζαν να σταματήσουν τα αδέλφια...
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θα πρέπει πρώτα από όλα να κερδίσει το σεβασμό μας και αυτό δεν κερδίζεται με τέτοιου είδους αντιδράσεις, η πορεία άλλωστε της οικογένειάς του τόσα χρόνια μπορεί να τον διδάξει...

Δεν ξέρω αν η ομάδα φέτος θα καταφέρει να βρει το δρόμο της και να πάρει κάποιον τίτλο, στη δική μου καρδιά πάντως μετά από αυτό που έγινε έχει πάρει όλους τους τίτλους...

Και να μην ξεχνιόμαστε συνεχίζουμε να ψηφίζουμε:

Γιατί δεν αφήνουν την ομάδα ήσυχη?

Δυστυχώς χτες επιβεβαιώθηκε ο νόμος του ποδοσφαίρου, δηλαδή η ομάδα που θα κάνει τις πολλές ευκαιρίες και θα τις χάσει, στο τέλος θα κάνει και τη γκέλα. Ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ καλύτερος από την ΑΕΚ, όμως δεν κατάφερε να εκμεταλευτεί τις κλασικές ευκαιρίες που δημιούργησε και μοιραία έμεινε στο 1-1. Αυτό είχε σαν συνέπεια να μειωθεί η διαφορά στους 6 βαθμούς και να αρχίσει η γκρίνια και η αμφισβήτηση ειδικά από τους δημοσιογράφους (οι οποίοι μία εβδομάδα πριν είχαν τελειώσει το πρωτάθλημα)...
Για το χθεσινό αγώνα θέλω να κάνω κάποιες παρατηρήσεις, που έχουν μεγάλη σημασία:

1) Η ομάδα δεν έπαιξε καλή μπάλα, παρά την τεράστια διαφορά δυναμικότητας που είχε με την ΑΕΚ. Βέβαια γι' αυτό ευθύνεται και ο αντίπαλος που ταμπουρώθηκε ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο και δεν άφηνε καθόλου κενά. Παρόλα αυτά η ομάδα μας έκανε αρκετές ευκαιρίες, τις οποίες όμως δεν αξιοποίησε. Όπως έχω ξαναγράψει το ότι δεν παίζει καλά η ομάδα δεν έχει καμία σημασία, αυτό που προέχει  αυτή τη στιγμή είναι να πάρει η ομάδα το πρωτάθλημα.

2) Το +6 ( και το +8 την προηγούμενη εβδομάδα) είναι απλά ένα πλεονέκτημα και σε κανένα βαθμό δεν μας δίνει τον τίτλο από τώρα. Από την άλλη η μείωση της διαφοράς δεν είναι και το τέλος του κόσμου, η κατάσταση πλέον είναι στο χέρι του Παναθηναϊκού.

3) Μετά το 65 είδα την ομάδα να μην έχει δυνάμεις για να πιέσει πιο πολύ και ουσιαστικά δεν έκανε ούτε μία ευκαιρία μέχρι το τέλος. Αντίθετα είχε πολύ αργές επιστροφές και ήταν κομμένη στα δύο και αυτό  κατά τη γνώμη μου φοβήθηκε ο Νιόμπλιας και έβαλε το Σιμάο, δηλαδή να πιέσει στο κέντρο για την κατοχή και για να μπορεί να αντιμετωπίσει τις αντεπιθέσεις των ξεκούραστων  Τζιμπούρ και Σκόκο (δε μάρκαραν καθόλου και περίμεναν την μπάλα με τα χέρια στη μέση).
Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι μετά τη φυγή του Τεν Κάτε η ομάδα δεν έχει τόσες δυνάμεις και δεν πιέζει τόσο πολύ ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, καθώς επίσης και το ότι άρχισαν οι  συχνοί τραυματισμοί παιχτών. Επίσης δεν ξέρω κατά πόσο ο Νιόμπλιας μπορεί να επιβληθεί στους παίχτες στα στραβά αποτελέσματα, για παράδειγμα χτες ο Καραγκούνης και ο Λέτο δυσφόρησαν στην αλλαγή τους. Ελπίζω να είναι ιδέα μου...όμως θα δείξει το μέλλον.

4) Οι μέτοχοι γιατί δεν αφήνουν την ομάδα ήσυχη και ήρεμη τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι? Ας πάρουμε τον τίτλο και μετά μπορούν να λύσουν τα προβληματά τους.
Δεν καταλαβαίνουν ότι διώχνουν το κόσμο από το γήπεδο με τη στάση τους?
Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που κάνουν προκαλεί μακροπρόθεσμα κακό στην ομάδα?

Τα επιχειρηματικά σας σχέδια αφήστε τα στην άκρη προσωρινά και βοηθήστε την ομάδα

Άρης - Παναθηναϊκός 0-0

Στο 0-0 έμεινε ο Παναθηναϊκός με τον Άρη, παίρνοντας μόνο έναν βαθμό, αύξησε όμως τη διαφορά από τον Ολυμπιακό στους 8 βαθμούς μετά την ήττα του Ο΄λυμπιακού από τον ΠΑΟΚ μέσα στο Καραϊσκάκη.
Η γνώμη μου είναι ότι η ομάδα έπαιξε καλά και δυνατά με καλή κυκλοφορία, όμως οι παίχτες μας ήταν άστοχοι στην τελική προσπάθεια. Ήταν μεγάλη ευκαιρία να τελειώσει σήμερα το πρωτάθλημα, όμως δεν πειράζει, συνεχίζουμε το ίδιο δυνατά και όσο η ομάδα παίζει δυνατά δεν φοβάμαι.
Όλοι την Κυριακή με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ για να βοηθήσουμε με τις φωνές μας ώστε να πάρουμε το ντέρμπι και να ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για τον τίτλο.

EUROLEAGUE ALL-DECADE TEAM FAN VOTING

Η EUROLEAGUE  διεξάγει ψηφοφορία μέσα από το επίσημο site της : http://euroleaguequiz.euroleague.net/decadeVoting/ για την καλύτερη δεκάδα παιχτών την τελευταία δεκαετία. Έτσι μπορούμε να διαλέξουμε 10 παίχτες ανεξαρτήτου θέσεως, ανάμεσα σε 50 υποψηφίους. Από τους εν ενεργεία παίχτες που αγωνίζονται στην ομάδα 7 είναι υποψήφιοι και είναι οι εξής: Φραγκίσκος Αλβέρτης, Δημήτρης Διαμαντίδης, Αντώνης Φώτσης, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, Μάικ Μπατίστ, Νίκολα Πέκοβιτς και Βασίλης Σπανούλης. Ενώ υπάρχουν άλλοι 7 οι οποίοι έχουν παίξει στον Παναθηναϊκό και είναι οι: Ντέγιαν Μποντιρόγκα, Σάνι Μπετσίροβιτς, Γιάκα Λάκοβιτς, Ραμούνας Σισκάουσκας, Ιμπραήμ Κουτλουάι, Ντέγιαν Τομάσεβιτς και Μίλος Βούγιανιτς.
Μπορείτε να μπείτε και να ψηφίσετε μέχρι 10 παίχτες κάθε φορά.
Επίσης μπορείτε να ψηφίζετε μέχρι τις 11/3/2010 και από μία φορά κάθε ημέρα (για την ίδια IP).
Εμπρός όλοι να υποστιρίξουμε τους παίχτες που μας έχουν χαρίσει τόσους και τόσους τίτλους...

Η διαφορά των 7 βαθμών

Διαβάζω τις τελευταίες μέρες σχεδόν σε όλα τα sites, και forums, που αφορούν τον Παναθηναϊκό, γνώμες και απόψεις, ότι το φετινό πρωτάθλημα έχει κριθεί και ότι η διαφορά των 7 βαθμών δεν καλύπτεται. Κάποιοι έχουν κάνει και ψηφοφορίες και τα ποσοστά ήταν συντριπτικά υπέρ της παραπάνω άποψης.
Έκανα αυτή την εισαγωγή για να τη συνδέσω με το γεγονός ότι θέλω να εκφράσω την αγωνία και την ανησυχία μου για δύο θέματα.
Το πρώτο αφορά την  σιγουριά και την υπεραισιοδοξία με την οποία σχεδόν όλοι οι οπαδοί μας αντιμετωπίζουν τη συνέχεια του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, με εξαίρεση βέβαια κάποιες φωνές.Το πρωτάθλημα έχει πολύ δρόμο και πολύ δύσκολα παιχνίδια εντός και εκτός έδρας, αρχή γενομένης από τον Άρη την Κυριακή.
Όμως η ομάδα μας ειδικά τα τελευταία χρόνια καταφέρνει να... αναποδογυρίζει τη καρδάρα με το γάλα και δε χρειάζεται να αναφέρω παραδείγματα.Επιπλέον εάν έχουμε ένα δυο άτυχα αποτελέσματα και μας πλησιάσει ο Ολυμπιακός τότε θα αρχίσει να λειτουργεί πάλι το παρασκήνιο, το οποίο δείχνει να έχει μπεί στο περιθώριο. Όμως κατά τη γνώμη μου υπάρχει και έχει πολλά παρακλάδια, τα οποία έχουν σιγήσει περιμένοντας να δουν ποιος θα κυριαρχήσει. Είναι έτοιμο να αναλάβει δράση,
όταν του ζητηθεί...
Το δεύτερο θέμα, που με ανησυχεί είναι  οι πολλές δηλώσεις από τους παίχτες μας. Αυτό δυστυχώς είναι σημάδι χαλαρότητας και όσο και αν φωνάζει ο Νίκος Νιόμπλιας φοβάμαι ότι θα το πληρώσουμε.
Ελπίζω να διαψευστώ στη συνέχεια.

Στο μπάσκετ η ομάδα δεν μπορεί να βρει ρυθμό εξαιτίας των πολλών τραυματισμών και περιμένοντας την καθιερωμένη ...κοιλιά την οποία κάνει η ομάδα Φεβρουάριο και Μάρτιο, ίσως πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί με την απόκτηση πλεονεκτήματος σε όλες τις διοργανώσεις. Όμως εκεί υπάρχει ο Ζέλικο και πιστεύω ότι στα δύσκολα η ομάδα θα είναι έτοιμη και όταν αυτή η ομάδα είναι έτοιμη είναι ικανή για τα πάντα.

Στο βόλλεϊ η ομάδα δείχνει να έχει στρώσει και αν συνεχίσει με την ίδια σοβαρότητα μπορεί να καταφέρει τους στόχους της, ειδικά αφού έχει πάρει και το πλεονέκτημα έδρας.

Είναι η πρώτη χρονιά μετά το 2004 που μπορούμε να κατακτήσουμε όλους τους  τίτλους στα σημαντικότερα αθλήματα και πρέπει όλοι να παραμείνουν συγκετρωμένοι στο σκοπό αυτό.

Απάντηση στο Νίκο Πατέρα για τον Αλέξανδρο Τζιώλη

Ο Πρόεδρος, κ. Νικόλας Πατέρας έκανε την ακόλουθη δήλωση στην επίσημη ιστοσελίδα της ΠΑΕ:

«Επειδή στους πρόσφατους αγώνες της ομάδας παρατηρήθηκε το φαινόμενο έντονων αποδοκιμασιών εις βάρος του ποδοσφαιριστή μας, Αλέξανδρου Τζιόλη, καλώ τους φιλάθλους μας να παραμείνουν στο πλευρό της ομάδας με το γνωστό τους πάθος αποφεύγοντας τέτοιου είδους συμπεριφορές. Ασφαλώς, ο καθένας έχει δικαίωμα στη γνώμη του, είναι όμως αδιανόητο, την ώρα που η ομάδα καταβάλλει μια μεγάλη προσπάθεια για την επίτευξη των στόχων της να παρατηρούνται φαινόμενα που αναμφίβολα την επηρεάζουν αρνητικά. Ο Αλέξανδρος Τζιόλης είναι ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού και ο προπονητής μας θα τον χρησιμοποιεί όποτε το κρίνει σκόπιμο για το καλό της ομάδας. Υποχρέωση όλων μας είναι να στηρίζουμε τον προπονητή της ομάδας και όλους τους ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται για την επιτυχία της. Οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στις μέχρι τώρα επιτυχίες της ομάδας αγκαλιάζοντάς την μαζικά είτε αγωνίζεται εντός είτε εκτός έδρας. Αυτή τους η στήριξη είναι πολύτιμη και υπολογίζουμε σ’ αυτήν για τη δύσκολη συνέχεια στην πορεία προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος».

Θέλω να απαντήσω στον κ. Πατέρα ότι υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στον οπαδό και το φίλαθλο. Ο φίλαθλος βλέπει την ομάδα του και χειροκροτάει όταν κερδίζει, ενώ όταν χάνει.. δεν τρέχει τίποτα, επίσης πάει στο γήπεδο όταν είναι όλα καλά και η ομάδα νικάει.
Αντίθετα ο οπαδός όταν η ομάδα χάσει δεν κοιμάται το βράδυ και στον επόμενο αγώνα θα πάει ξανά στο γήπεδο.
Χάνει κερδίζει αυτός θα.. τραγουδάει κύριε Πατέρα.

Για να συνδέσω τα παραπάνω με το θέμα του Αλέξανδρου, προσωπικά είμαι οπαδός και όχι φίλαθλος και σαν οπαδός θα μιλήσω.
Όταν ο Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια έχανε π.χ. από Εργοτέλη, Ατρόμητο, Ολυμπιακό με κάτω τα χέρια,ο λόγος ήταν η ανυπαρξία της διοίκησης καθώς και μια άρρωστη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, την οποία αντιπροσώπευαν συγκεκριμένοι παίχτες όπως ο Τζιώλης και ο Μάντζιος και πολλοί άλλοι, που έχουν φύγει και οι οποίοι διάλεγαν παιχνίδια.
Αυτή τη νοοτροπία θέλουμε να διώξετε από την ομάδα κύριε Πατέρα. η οποία έχει δώσει πολύ πίκρα σε εμάς που είμαστε οπαδοί και όχι φίλαθλοι.
Το χειροκρότημα και το σεβασμό οι παίχτες τα κερδίζουν μέσα στο γήπεδο με το πάθος και τη θέληση για τη νίκη και όχι γιατί απλά φοράνε τη φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος. Πρέπει να αποδεικνύουν κάθε φορά ότι αξίζουν να φοράνε τη φανέλα αυτή. Παράδειγμα ο Λουκάς Βύντρα, παρόλο που έχει αποδοκιμασθεί πάρα πολλές φορές (λανθασμένα κατά τη γνώμη μου), με το πάθος που βγάζει στο παιχνίδι του έχει κερδίσει επίσης  πολλές φορές το χειροκρότημα των οπαδών, που τον αποδοκίμαζαν.
Τώρα εάν ξαφνικά θυμηθήκατε ότι πρέπει να επανέλθει ο Τζιώλης στην πρώτη ομάδα για να βρεθεί ομάδα να πωληθεί είναι λάθος, γιατί έτσι προκαλείτε τον οπαδό ρίχνοντας έτσι τις ευθύνες σας στον πρώην προπονητή ότι τάχα δεν τον ήθελε. Έτσι τώρα, που επανέρχεται αναγκαστικά στην πρώτη ομάδα, απόντος του Σιμάο και του Μάτος (ο οποίος σωστά δώθηκε δανεικός αφού δεν θα έπαιζε), κρεμόμαστε πάνω του για αμυντικό χαφ.
Δυστυχώς αυτά είναι παραμύθια της Χαλιμάς και εμείς σαν Παναθηναϊκοί δεν μπορούμε να τα δεχθούμε έτσι χωρίς να τα κρίνουμε και αυτό κατά τη γνώμη μου μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τους οπαδούς των άλλων ομάδων.
Για το λόγο αυτό κύριε Πατέρα προσπαθήστε να θωρακίσετε την ομάδα στο παρασκήνιο, ασχοληθείτε και με το θέμα του γηπέδου για να προχωρήσει και φέρτε επιτέλους έναν αμυντικό κλάσης. Για το αν θα στιρίξουμε εμείς την ομάδα ένα θα σας πω: εμείς ήμασταν εκεί και στιρίζαμε σε πολύ πιο δύσκολες στιγμές κόντρα σε όλους και όλα, ακόμα και κόντρα στον ίδιο μας τον εαυτό.

Αφήστε  όμως το ένστικτο του απλού οπαδού να κρίνει τους παίχτες, αυτός ξέρει πολύ καλύτερα γιατί πονάει την ομάδα πολύ περισσότερο από όλους εσάς.

Ξάνθη - Παναθηναϊκός 1-2

Ξάνθη - Παναθηναϊκός 1-2 και όπως δήλωσε και ο Νίκος Νιόμπλιας μετά τη λήξη του ματς, σε δύο μέρες κανένας δε θα θυμάται την εμφάνιση αλλά μόνο το σκορ. Ήταν ο πιο δύσκολος αγώνας για την ομάδα μας φέτος κυρίως από ψυχολογικής άποψης και αφού δεν πληρώσαμε τη χαλαρότητα μετά το δεύτερο γκολ του Σισέ τέλος καλό όλα καλά. Όμως εκεί στην ΕΡΤ δεν λένα να σταματήσουν το παιχνίδι που παίζουν σε βάρος της ομάδας μας. Ο ρεπόρτερ της κρατικής τηλεόρασης, η πρώτη ερώτηση, που ρώτησε το Νίκο Νιόμπλια ήταν για την εμφάνιση της ομάδας για να πάρει δικαιολογημένα  την απάντηση από τον προπονητή μας ότι σε δύο μέρες κανείς δε θα θυμάται τίποτα. Και υποτίθεται ότι είναι Παναθηναϊκός....
Το έχω ξαναγράψει και επί Τεν Κάτε, ότι δεν έχει για φέτος καμμία σημασία το πόσο καλή μπάλα παίζει η ομάδα παρά μόνο να κερδίζει για να πάρουμε στο τέλος το πρωτάθλημα και θα έρθει και η καλή μπάλα.
Στίριξη στην ομάδα και τον προπονητή μέχρι τέλους και ιδιαίτερα τώρα που έχει μεταφερθεί το άγχος και τα προβλήματα στην απέναντι πλευρά.

Καταγγελια κατα της εθνικης τηλεορασης

Υπογράψτε εδώ : http://www.petitiononline.com/AIFC1924/petition.html  ώστε να ενώσουμε όλοι τις δυνάμεις μας μήπως και φιλοτιμηθούνε στην κρατική τηλεόραση και διώξουνε τόσο από τις ποδοσφαιρικές μεταδόσεις όσο και από τις αθλητικές τηλεοπτικές εκπομπές αυτούς τους ανεκδιήγητους και άσχετους  καρεκλοκένταυρους Αντώνη Κατσαρό και Παύλο Παπαδημητρίου.
Τους συγκεκριμένους κυρίους τους  πληρώνουμε όλοι οι Έλληνες και όχι μόνο οι οπαδοί του Ολυμπιακού και απαιτούμε να είναι αντικειμενικοί και όχι να μεταδίδουν μεροληπτικά τους αγώνες. Η κρατική τηλεόραση τα τελευταία χρόνια έχει υιοθετήσει αυτή την τακτική προσπαθώντας όχι μόνο να φέρεται φιλοολυμπιακά αλλά και αντιπαναθηναϊκά, όπως έχω ξαναγράψει σε παλιότερο post: http://paofriends.blogspot.com/2009/04/blog-post_27.html

Παναθηναικός - Εργοτέλης 4-1

Σε αυτό το διάστημα των δύο μηνών και πλέον, που έχω να γράψω, έχουν συμβεί πάρα πολλά στην ομάδα με κυριότερο κατά τη γνώμη μου την αλλαγή προπονητή. Είχαμε και την ήττα από τον Ολυμπιακό με κάτω τα χέρια...αλλά το θετικό είναι ότι η ομάδα είναι στην κορυφή του πρωταθλήματος.
Αυτό, που παραμένει όμως είναι το τεράστιο πρόβλημα στην άμυνα, το οποίο είναι ορατό σε όλα τα ματς ακόμα και με την πιο αδύνατη ομάδα. Και αν αυτό δεν το πληρώνει η ομάδα μέχρι τώρα οφείλεται στο ότι από τη μέση και μπροστά ο Παναθηναϊκός είναι πολύ καλός και τυχερός που έχει αυτόν τον τεράστιο σέντερ φορ, τον Djibril Cisse. Παρόλο το μεγάλο συμβόλαιο, που έχει και το τεράστιο όνομα που κουβαλάει, όχι απλά  τιμάει  τα λεφτά που παίρνει, αλλά παίζει και με φοβερό φιλότιμο και αυτό φαίνεται όταν χάνει την μπάλα για παράδειγμα στο κέντρο του γηπέδου τρελλαίνεται και κυνηγάει σαν αφηνιασμένος. Παράδειγμα σήμερα στο πρώτο ημίχρονο που γύρισε πίσω και μάρκαρε μέσα στην περιοχή τον παίκτη του Εργοτέλη και στη συνέχεια τα έψαλε στους συμπαίκτες του για να τους ξυπνήσει.
Όσον αφορά το σημερινό αγώνα, η ομάδα μας στο πρώτο ημίχρονο ήταν πολύ κακή και τα δύο γκολ που βάλαμε ήταν κατά τη γνώμη μου από τύχη, ενώ η άμυνα.... έμπαζε από παντού.
Στο δεύτερο ημίχρονο τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα και με την είσοδο του Λέτο το σχήμα έγινε πιο ορθολογιστικό και αυτό γιατί ενώ ο Καραγκούνης έπαιζε υποτίθεται αριστερά δεν γύρναγε να μαρκάρει με αποτέλεσμα να μένει τεράστιο κενό στο αριστερό άκρο της άμυνας και ο Σπυρόπουλος να πελαγοδρομεί.
Επίσης χθες ο Νίκος Πατέρας υποσχέθηκε έξτρα πριμ 1.000.000 ευρώ για την κατάκτηση του νταμπλ και κανονικά σήμερα οι παίχτες μας έπρεπε να τρώνε σίδερα, όμως μόνο σίδερα δεν έτρωγαν...
Ένα άλλο που θέλω να σχολιάσω είναι η αλλαγή του Τζιώλη. Τέτοιου χαρακτήρα παίχτες δεν πρέπει να παίζουν στον Παναθηναϊκό και τους αξίζει να κάθονται στην εξέδρα. Τώρα εάν ο Νιόμπλιας δέχτηκε πιέσεις από τη διοίκηση να τον βάλει για να πάρει συμμετοχές, έτσι ώστε να τον πουλήσει για μένα είναι μέγα λάθος του. Ο χρόνος θα δείξει....
Τέλος καλό  όλα καλά, τώρα πάμε στην Ξάνθη με αέρα 5 βαθμών και οι παίχτες δεν πρέπει να χάσουν την ευκαιρία μετά το δώρο της ΑΕΚ και ας ελπίσουμε ότι επιτέλους  η διοίκηση θα  πάρει αμυντικό κλάσης (ελπίζω να είναι ο Ματεράτσι και κατά τη γνώμη μου οι δηλώσεις που κάνει ότι θέλει να μείνει στην Ίντερ είναι για να πάρει περισσότερα λεφτά).
Ίδωμεν....