Ο ΠΑΟ του Ζιλμπέρτο» μεγαλώνει και διαφημίζεται

Αναδημοσιέυω σήμερα ένα πολύ ωραίο άρθρο του Γιάννη Σερέτη από το site http://www.exedrasports.gr. Αναφέρεται στη συμμετοχή του Ζιλμπέρο Σίλβα στο Confederations Cup και τη λάμψη που έχει αποκτήσει πλέον η ομάδα μας με τόσα αστέρια στη σύνθεσή της. Το άρθρο βρίσκεται στο link: http://www.exedrasports.gr/default.asp?pid=71&artid=28709&catid=78

Ας τα πούμε τώρα που είναι νωρίς και απομένουν πολλές ημέρες μέχρι την επιστροφή του Ζιλμπέρτο Σίλβα από τις διακοπές μετά το Confederations Cup. Δεν άρεσε στον Παναθηναϊκό η απόφασή του να πάρει μέρος στη διοργάνωση με την Εθνική Βραζιλίας και ως εκ τούτου να απουσιάσει από το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας και από τα πρώτα δύο παιχνίδια της ομάδας στους προκριματικούς του Τσάμπιονς Λιγκ.
Το θέμα απαιτούσε λεπτούς χειρισμούς. Δίκιο έχουν όσοι ισχυρίζονται ότι δεν πρόκειται δα και για Μουντιάλ και ότι ο Ζιλμπέρτο ίσως θα έπρεπε να είχε σκεφτεί σοβαρά ότι είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης της ομάδας του. Δίκιο έχουν και όσοι λένε «πώς θα μπορούσε να του πει ο Παναθηναϊκός 'μην πας'; Με τι πρόσχημα δεν θα αγωνιζόταν στην Εθνική με τα περισσότερα τρόπαια παγκοσμίως;».
Ο Ζιλμπέρτο Σίλβα δεν είναι αυτήν την περίοδο απλώς ένας «διεθνής Βραζιλιάνος». Είναι ο δεύτερος αρχηγός της «Σελεσάο» μετά τον αγαπημένο παίκτη του Γιάννη Βαρδινογιάννη, Λούσιο (23/11/2003, συνέντευξη του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ στο «Εψιλον» της Ελευθεροτυπίας). Είναι παίκτης με τεράστιο ειδικό βάρος σ' αυτήν την Εθνική Βραζιλίας και ας έχει υποτιμηθεί από ορισμένους Ελληνες και Βραζιλιάνους «ξερόλες» που σε ένα παιχνίδι μπορούν να δουν μόνο πού είναι η μπάλα και όχι τις κινήσεις των παικτών και δεν έχουν συνομιλήσει ποτέ σε φιλικό τόνο και off the record ούτε με έναν προπονητή, ούτε με έναν επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Δεν είναι ασφαλώς ούτε Εσιέν, ούτε Τζέραρντ, ούτε Ινιέστα.
Αλλά για τον Παναθηναϊκό είναι πολυτέλεια! Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, τα παιχνιδάκια, τα ψεματάκια και τα προσχηματάκια δεν του ταιριάζουν. Θα έχανε πολύ περισσότερο στην εκτίμηση του Ζιλμπέρτο ο Παναθηναϊκός αν τον πίεζε (ή προσπαθούσε να τον «ψήσει» για «κοπάνα» από το Confederations) απ' όσα θα κέρδιζε με τη συμμετοχή του στα δυο ματς τέλη Ιουλίου - αρχές Αυγούστου. Θα «μίκραινε» το club στα μάτια και στο μυαλό του. Ο Ζιλμπέρτο είναι μέσα στο γήπεδο για τον Παναθηναϊκό ό,τι ήταν και ο Πάουλο Σόουζα (δυστυχώς μόνο) για έναν χρόνο. Ο μαέστρος, ο «κεντρικός υπολογιστής». Αυτός που αντιλαμβάνεται καλύτερα απ' όλους τον ρυθμό και τις απαιτήσεις του αγώνα, ανάλογα με τη ροή και την εξέλιξή του.
Και για όσους δεν το γνωρίζουν, είναι και μια πολύ θετική επιρροή στα αποδυτήρια της ομάδας. Και όταν αυτό το λένε (και) Ελληνες ποδοσφαιριστές, αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα. Και όταν επιστρέψει με το καλό, απαιτούνται επίσης λεπτοί χειρισμοί μετά την άφιξη των «ωραίων νέων». Τώρα πια, ο Panathinaikos 2010 δεν θα είναι ο «Παναθηναϊκός του Τεν Κάτε» ούτε ο «Παναθηναϊκός του Ζιλμπέρτο». Θα είναι ο Παναθηναϊκός του Καραγκούνη και του Κατσουράνη, του Ζιλμπέρτο και του Σισέ και του Τεν Κάτε. Αποκτά πολλά σημεία αναφοράς αυτή η ομάδα.
Εχει πλέον αρκετούς παίκτες με ισχυρή προσωπικότητα, τεράστιο βεληνεκές, ισχυρή φήμη. Κι αν ο Σισέ δεν θυμόταν τον Κατσουράνη, τον οποίο γνώρισε στο... περίφημο δείπνο στο σπίτι του Νικόλα Πατέρα, ας θυμηθούμε εμείς το εξής. Οτι ο «Κατσούρ» είναι (και... θα είναι) ο μοναδικός Ελληνας ποδοσφαιριστής τον οποίο ήθελε κοτζάμ Μουρίνιο τον Ιανουάριο του 2007 στην Τσέλσι και κοτζάμ Αντσελότι τον περασμένο Ιανουάριο στη Μίλαν, όταν είχε τραυματιστεί ο Τζενάρο Γκατούζο. Η Μπενφίκα αρνήθηκε και τις δυο φορές τον δανεισμό του με οψιόν αγοράς. Και ο κατά πολλούς «πληρέστερος Ελληνας παίκτης» κατέληξε στον Panathinaikos, όπου προσδοκά μαζί με το φιλαράκι του τον «Κάρα» να πανηγυρίσουν μαζί το πρώτο πρωτάθλημα της καριέρας τους. Ισως να είναι η μοίρα τους: το Euro 2004 που πανηγύρισαν μαζί ήταν ο πρώτος τίτλος της καριέρας τους!