Μπάσκετ υγεία, μπάλα δυσωδία...

Διάβασα σήμερα και αναδημοσιέυω ένα πολύ ωραίο άρθρο του Βασίλη Παπαθεοδώρου στο www.gazzetta.gr, που δείχνει τη σαπίλα που επικρατεί στο χώρο του ποδοσφαίρου σε αντιδιαστολή με την αξιοπρέπεια, και την περηφάνεια που έχουν οι ομάδες του μπάσκετ, παρόλα τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν η πλειοψηφεία αυτών. Το άρθρο βρίσκεται στο link: http://www.gazzetta.gr/content/view/31695/76/


Μπάσκετ υγεία, μπάλα δυσωδία...
Πώς ο Γιασικεβίτσιους, ο Τσαλδάρης και ο Παπαμακάριος ξεφτίλισαν Super League και ποδοσφαιριστές...
Δεν θα έπρεπε, αλλά συνιστά είδηση πρώτου μεγέθους. Την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος μπάσκετ, ούτε μία ομάδα που ήθελε τη νίκη για βαθμολογικούς λόγους δεν κατάφερε να νικήσει! Η ΑΕΚ με νίκη επί του αδιάφορου βαθμολογικά Παναθηναϊκού έμπαινε στα πλέι οφ. Έχασε πανηγυρικά. Το Αιγάλεω με νίκη μέσα στο σπίτι του επί του (βρέξει χιονίσει πέμπτου) Πανελληνίου έσωνε την κατηγορία. Έχασε διά περιπάτου. Τα Τρίκαλα ήθελαν νίκη στο Αλεξάνδρειο επί του Άρη για να μην εξαρτώνται από το αποτέλεσμα του Αιγάλεω. Έχασαν εύκολα.


Οι τρεις ομάδες που έχασαν, αλλά και οι τρεις που κέρδισαν χάρισαν στο μπάσκετ μία ημέρα γιορτής και υπερηφάνειας. Στην Ελλάδα που έγινε θεσμός να κερδίζει όποιος έχει βαθμολογικό ενδιαφέρον, δεν μοιάζει απλά με θρίαμβο αξιοπιστίας. Είναι.


Ο Γιασικεβίτσιους θα μπορούσε να αδιαφορήσει αντί να κάθεται να τρώει τις ροχάλες των Αεκτζήδων. Σκύλιασε για να κερδίσει γιατί αυτό είναι το νόημα του παιχνιδιού. Όταν μπαίνεις στο γήπεδο, ξεχνάς τα πάντα και μοναδικό κίνητρο είναι να επικρατήσεις του αντιπάλου. Ο Παπαμακάριος δεν υπέκυψε στην αγωνιώδη και φιλότιμη προσπάθεια των παικτών του Αιγάλεω. Οι παίκτες του Άρη δεν επέτρεψαν στα Τρίκαλα να ελπίζουν πως γίνονται θαύματα. Ο Παναθηναϊκός, ο Πανελλήνιος και ο Άρης κέρδισαν γιατί είναι καλύτερες ομάδες από τους αντιπάλους τους. Μόνο που στην Ελλάδα, όπως έχουν αποδείξει οι διοικήσεις των ποδοσφαιρικών ομάδων, κι ακόμα χειρότερα οι παίκτες, τούτο δεν αρκεί.


Η τελευταία αγωνιστική που παίχτηκε στο greek football αποτελεί μία ακόμα απόδειξη, ένα επιπλέον θλιβερό κομμάτι του παζλ. Βεβαίως στο ελληνικό ποδόσφαιρο οι εκπλήξεις τις τελευταίες αγωνιστικές είναι σύνηθες φαινόμενο και για αυτό δεν κουνήθηκε φύλλο. Πιο πολύ ασχολήθηκαν οι ξένοι δημοσιογράφοι παρά οι Έλληνες! Πού να μπλέκεις τώρα και να χάσεις και τους «πελάτες»...


Αν υπήρχε διοργανώτρια αρχή, ένα λεπτό μετά το τέλος των αγώνων, θα ανέβαζε ένα λιτό κείμενο στο επίσημο site και θα ανακοίνωνε πως βάζει λουκέτο μέχρι να περάσει η εταιρία απολυμάνσεων γιατί η μπόχα στους διαδρόμους δεν αντέχεται.


Φυσικά και το μπάσκετ έχει ασθένειες. Σοβαρότερη όλων οι ανακατατάξεις στα ρόστερ των ομάδων που δημιουργούνται από την οικονομική δυσπραγία αρκετών ομάδων με συνέπεια άλλη ομάδα να είναι (π.χ.) ο ΠΑΟΚ στο πρώτο μισό και άλλη ομάδα στον δεύτερο γύρο, δίνοντας την ευκαιρία σε θεωρητικά ασθενέστερους αντιπάλους να τον κερδίσουν. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν θα πιστέψει κάποιος και δεν θα μπει καν στη διαδικασία να σκεφτεί πως... έδωσε το παιχνίδι.


Αυτή είναι μια τεράστια κατάκτηση του μπάσκετ, των αθλητών που αγωνίζονται και των παραγόντων που δεν σκέφτονται καν να μιλήσουν ιδιαιτέρως στους παίκτες. Διότι η προσωπική τους αξιοπρέπεια δεν τους επιτρέπει να μπουν σε εξυπηρετήσεις, ηθικές ή υλικές. Να δεχθεί ο Σπανούλης να χάσει από τον Νέμεθ χωρίς να προσπαθήσει όσο πρέπει; Ποτέ! Ο Γκόλεματς και ο Γκράντι από τα πιτσιρίκια του Αιγάλεω; Τα παραδείγματα είναι τυχαία διότι να είστε σίγουροι πως το ίδιο θα έπρατταν και οι μπασκετμπολίστες των υπολοίπων ομάδων. Διότι το ατομικό νοητικό επίπεδο του καθενός δεν θα διακινδύνευε να ξεφτιλίσει το όνομά του για χάρη κανενός συμφέροντος.


Αντίθετα, στο ποδόσφαιρο όπως φάνηκε στο νωπό και μακρινό παρελθόν, ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά την τιμή του και οι προσωπικές του αντιστάσεις εξαρτώνται από τα βαθμολογικά κίνητρα. Κανείς βέβαια, δε μπορεί να τους κατηγορήσει για ανταλλαγές νικών ή οτιδήποτε άλλο, όσο δεν υπάρχουν αποδείξεις. Αλίμονο. Εμείς απλά επισημαίνουμε τη διαφορετικότητα στην ομορφιά του μπάσκετ και στην ομορφιά του ποδοσφαίρου. Οι μεν αξίζουν σεβασμό και χειροκρότημα, οι δε την αποστροφή.


Όποιος μπορεί να δει το δάσος κι όχι το δέντρο θα αντιληφθεί πως το ζήτημα και η σύγκριση αφορά τη γενικότερη αξιοπιστία των πρωταθλημάτων. Διότι σήμερα είναι αυτοί, αύριο κάποιοι άλλοι. Κι όσο δεν αντιδρά κανείς, το γαϊτανάκι θα συνεχίζεται.

Βασίλης Παπαθεοδώρου