«Πράσινες» ιστορίες

Ένα ενδιαφέρον άρθρο από το http://www.gazzetta.gr/ του Γιάννη Σκόκα, που έχει παρακολουθήσει από κοντά τις προετοιμασίες των 8 τελευταίων χρόνων του Παναθηναϊκού και γράφει γι΄αυτές.
Το άρθρο βρίσκεται στο link: http://www.gazzetta.gr/content/view/40267/2/


«Πράσινες» ιστορίες
Ο «στίβος μάχης» και τα γυμνάσια του Φερνάντο Σάντος, το βάδην του Γιτζάκ Σουμ, η ατελείωτη τακτική ανάλυση του Αλμπέρτο Μαλεζάνι, τα μπουγέλα των παικτών επί των ημερών του Χανς Μπάκε, οι φωνές του Ζοζέ Πεσέιρο και τα «γαλλικά» του Χενκ τεν Κάτε αποτελούν χαρακτηριστικές εικόνες από τις πιο πρόσφατες καλοκαιρινές προετοιμασίες του τριφυλλιού. Ο Γιάννης Σκόκας ακολούθησε για όγδοη συνεχή χρονιά τον Παναθηναϊκό στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας και παρουσιάζει στους αναγνώστες του gazzetta.gr διαφορές και ομοιότητες!

Είναι αλήθεια ότι η παρουσία ενός ρεπόρτερ στην προετοιμασία μιας ομάδας τού δίνει εικόνες και «τροφή» για ολόκληρη τη σεζόν που θα ακολουθήσει, ενώ προσφέρει εμπειρίες και αναμνήσεις για μια ολόκληρη ζωή. Αυτό συνήθως δεν το αντιλαμβανόμαστε (όσοι δημοσιογράφοι έχουμε την τύχη και το προνόμιο να βρισκόμαστε κάθε καλοκαίρι σε απόσταση αναπνοής από την ομάδα της οποίας καλύπτουμε το ρεπορτάζ) τη στιγμή που συμβαίνει κάτι, αλλά αντιθέτως το συνειδητοποιούμε όταν -σε ανύποπτο χρόνο- βρεθούμε στο ίδιο τραπέζι, αναπολώντας ιστορίες από προηγούμενες προετοιμασίες.
Και πιστέψτε με, πάντοτε έχουμε να θυμηθούμε πάρα πολλά: κάποια απ’ αυτά γελώντας και κάποια άλλα εκφράζοντας την απορία «τι γράφαμε τότε!» και έχοντας βεβαίως κατά νου τα αποτελέσματα που ακολούθησαν. Φυσικά υπάρχουν και εκείνες οι ιστορίες που λέγονται μεταξύ μας αλλά δεν γράφονται…Με βάση λοιπόν την εικόνα που έχουμε μέχρι στιγμής από τη δουλειά των «πρασίνων» στην Ελβετία θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν των προετοιμασιών του τριφυλλιού από το καλοκαίρι του 2002 μέχρι σήμερα.

Τοποθεσία-Χρονική διάρκεια
Στα δύο «έσπασε» εφέτος η προετοιμασία του Παναθηναϊκού (έξι ημέρες στο Ιβερντόν της Ελβετίας και εφτά στο Κιτζμπούχελ της Αυστρίας) κάτι που δίνει στους ποδοσφαιριστές τη δυνατότητα να μην… πήξουν. Οπως για παράδειγμα συνέβη επί των ημερών του Αλμπέρτο Μαλεζάνι το καλοκαίρι του 2005. Ο Ιταλός επέλεξε την γενέτειρά του για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας και πιο συγκεκριμένα δύο μικρά μέρη στον ιταλικό Βορρά όπως ήταν το Μπόρμιο και το Μεράνο.
Το πρόβλημα όμως δεν ήταν αυτή καθ’ αυτή η Ιταλία και τα εν λόγω μέρη, αλλά η χρονική διάρκεια της προετοιμασίας καθώς οι παίκτες βρέθηκαν εκτός Ελλάδας για 23 (!) συνεχόμενες ημέρες. Λογικό ήταν τα νεύρα των «πρασίνων» να έχουν γίνει τσατάλια, σε αντίθεση με τον «Μάλε», ο οποίος ήταν μια χαρά. Για ένα διάστημα είχε στο πλευρό του τη σύζυγό του και ένα φιλικό ζευγάρι και εν συνεχεία τις δύο κόρες του.
Οπως εφέτος, δύο μέρη είχε επιλέξει και ο Φερνάντο Σάντος το καλοκαίρι του 2002 στην Αυστρία (Βίλαχ και Μπαντ Ραγκεσμπουργκ), τότε όμως για δύο συνεχόμενες εβδομάδες και όχι σπαστά. Το εφετινό Ιβερντόν το πρωτογνωρίσαμε πάντως προ διετίας με τον Ζοζέ Πεσέιρο. Τότε όμως ο Πορτογάλος είχε επιλέξει προετοιμασία 14 ημερών στο ίδιο μέρος. Ωστόσο, με διαφορά το πιο όμορφο μέρος που έχει επισκεφτεί το Τριφύλλι κατά τους καλοκαιρινούς μήνες ήταν επί των πρώτων ημερών (Ιούλιος 2003) του Γιτζάκ Σουμ στην ομάδα και πάλι στην Ελβετία. Οι «πράσινοι» είχαν μεταβεί στο κοσμοπολίτικο Κρανς Μοντάνα, ένα πανέμορφο τουριστικό θέρετρο.
Σημειωτέον πάντως ότι στη δεύτερη χρονιά του Γιτζάκ Σουμ, ο τεχνικός διευθυντής του Παναθηναϊκού Βέλιμιρ Ζάετς, λόγω της κόντρας που είχε ξεσπάσει με μερίδα των ΜΜΕ, δεν ήθελε δημοσιογράφους στην προετοιμασία και έτσι έκλεισε την ομάδα στο προπονητικό κέντρο της Ρόγκλα στη Σλοβενία, διατηρώντας σε απόσταση ασφαλείας τους… ανεπιθύμητους. Πάντως, πέραν του απαραίτητου τηλεφωνικού ρεπορτάζ (για τα καθημερινά της προπόνησης) είχαμε επαφή με τους παίκτες κάθε δεύτερη ημέρα καθώς σε διάστημα έξι ημερών ο Παναθηναϊκός έδωσε τρία φιλικά. Ο «Ζέκο» πάντως μας αποζημίωσε με ένα καταπληκτικό τραπέζι που μας έκανε σε μια ταβέρνα σε κάτι βουνά της Σλοβενίας στη μέση του πουθενά! Εκείνες τις ημέρες έγινε και η περίφημη δήλωση του Αργύρη Μήτσου για τον Εκι Γκονζάλες περί «δύο Ριβάλντο»!
Οσο για τον Χανς Μπάκε είχε δουλέψει με τους «πράσινους» στο μικρό Σατιγιόν της Ιταλίας στο μέρος όπου για 15 συνεχόμενα χρόνια πραγματοποιούσε την προετοιμασία της η Γιουβέντους, ενώ πέρυσι ο Χενκ τεν Κάτε λίγο έλειψε να κόψει τις… φλέβες του Ιρντνινγκ της Αυστρίας. «Κοιτάξτε αυτό το μέρος, είναι περικυκλωμένο από βουνά και δεν βλέπεις τον ορίζοντα. Σου δίνει την αίσθηση ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από αυτά τα βουνά. Γι’ αυτό έχουν υψηλό ποσοστό αυτοκτονιών σε αυτό το μέρος» μας έλεγε ο ολλανδός, ο οποίος δεσμεύτηκε: «Αν είμαι του χρόνου στην ομάδα δεν πρόκειται να ξαναέρθουμε σε αυτό το μέρος». Οπως και έγινε…

Στυλ προπόνησης
Ολα αυτά τα χρόνια απ’ όλα είχε ο μπαξές. Ο Φερνάντο Σάντος ήταν από τους προπονητές που έριξαν πολύ μεγάλος βάρος στη φυσική κατάσταση. Ακόμη θυμούνται οι «πράσινοι» τα γυμνάσια που τους έκανε επί δύο συνεχόμενες ημέρες, βάζοντάς τους να ανεβοκατεβαίνουν λόφους και σκαλοπάτια. Επίσης, από τις πρώτες κιόλας ημέρες δούλευε στις στημένες φάσεις καθώς συνήθιζε να λέει: «Πάνω από το 60% των γκολ προέρχονται από στημένες φάσεις».
Αντιθέτως, την επόμενη χρονιά ο Γιτζάκ Σουμ το έριξε με τη μία στην μπάλα, παρατείνοντας τη χρονική διάρκεια των προπονήσεων. «Αν τους βάζεις να παίζουν με μπάλα, τρέχουν περισσότερο και δεν το καταλαβαίνουν» έλεγε ο ισραηλινός, ο οποίος πάντως μας είχε εντυπωσιάσει και με τις ικανότητές του στο βάδην. Οι παίκτες προπονούνταν και αυτός γυμναζόταν κάνοντας γύρους με γοργό βάδην!
Ο,τι πιο κουραστικό και βαρετό (για τους παίκτες) ήταν τα μαθήματα τακτικής του Αλμπέρτο Μαλεζάνι . Ο Ιταλός που είχε αφήσει αποκλειστικά το κομμάτι της φυσικής κατάστασης στον Αγγλο γυμναστή Ρότζερ Σπράι, αναλάμβανε δράση στο καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι. Ο «Μάλε» καθημερινά δούλευε σε διαφορετικό σύστημα (3-4-3, 4-4-2, 3-4-1-2 και 4-2-3-1) αναλύοντας λεπτομερώς στους παίκτες του τα βασικά του ποδοσφαίρου. Πέρα από το πρόβλημα που υπήρχε σε επίπεδο συνεννόησης με τους περισσότερους παίκτες (ο κόουτς μόνο τα βασικά μιλούσε στα αγγλικά) ήταν κουραστικό και κυρίως μονότονο να επαναλαμβάνουν επί μία ώρα το ίδιο πράγμα. Τους δημοσιογράφους πάντως δεν τους χαλούσε καθόλου, καθώς πρόσφερε τσάμπα σεμινάρια ποδοσφαίρου!
Βεβαίως το επόμενο καλοκαίρι με τον Χανς Μπάκε στον πάγκο τα πάντα άλλαξαν και τίποτα δεν έμοιαζε με τα προηγούμενα χρόνια: δηλαδή ελάχιστα πράγματα έγιναν στον τομέα της φυσικής κατάστασης και σχεδόν τίποτα σε επίπεδο τακτικής. Αν μη τι άλλο οι «πράσινοι» δούλεψαν αρκετά στα τελειώματα φάσεων και στο γυμναστήριο!
Από τις πιο ισορροπημένες ήταν η προετοιμασία του Ζοζέ Πεσέιρο, ο οποίος προσπάθησε να συνδυάσει φυσική κατάσταση και μπάλα. Είχε ενσωματώσει στην προπόνηση πολλά παιχνίδια κάτι που την έκανε ιδιαίτερα ευχάριστη στους ποδοσφαιριστές. Σημαντικό βάρος έριχνε στις ασκήσεις κατοχής και πίεσης κάτι που βγήκε κατά τη διάρκεια της σεζόν. Ωστόσο προς το φινάλε και στα κρίσιμα ματς η ομάδα κατέρρευσε…
Η πρώτη προετοιμασία του Τεν Κάτε, πήγε τον Παναθηναϊκό ένα βήμα πιο πάνω. Ηταν αναμφίβολα η πιο «γεμάτη» προετοιμασία των «πρασίνων» τα τελευταία χρόνια. Πολλές ασκήσεις με μπάλα και παιχνίδια με μεγάλη ένταση σε μικρούς χώρους για πίεση και καλή κυκλοφορία. Τακτική σε ολόκληρο το γήπεδο με τον Ολλανδό να προσπαθεί στην πρώτη του χρονιά να μάθει ορισμένα από τα βασικά του ποδοσφαίρου στους παίκτες του.
Τα αποτελέσματα δεν ήταν τα επιθυμητά, ωστόσο σε επίπεδο φυσικής κατάστασης ο Παναθηναϊκός ήταν «σούπερ». Οι «πράσινοι» από τα τέλη Ιουλίου μέχρι και τα τέλη Μαϊου έδωσαν περισσότερα από 50 παιχνίδια, είχαν ελάχιστους μυϊκούς τραυματισμούς και με αποκορύφωμα τα πλέι οφ έπαιζαν μια ταχύτητα επάνω από όλους τους υπόλοιπους . Εφέτος τα πράγματα δείχνουν πιο νορμάλ καθώς οι βάσεις έχουν μπει από πέρυσι.

Πειθαρχία
Επί Σάντος δεν κουνιόταν άνθρωπος! Ο Πορτογάλος ήταν ο φόβος και ο τρόμος των παικτών καθώς δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του. Ακόμη θυμάται ο Σωτήρης Κυργιάκος την απογείωση από τον Πορτογάλο όταν τόλμησε να κάνει χαλαρά μια άσκηση. «Τι είναι αυτά που κάνεις; Αύριο μπαίνεις στο αεροπλάνο και φεύγεις για Αθήνα», είπε ο Σάντος και άπαντες κατάλαβαν ότι δεν παίζει.
Αντιθέτως, επί Σουμ τα πράγματα χαλάρωσαν. Ο Ισραηλινός ελάχιστες φορές φώναξε στους παίκτες του και γενικώς ήταν αθόρυβος. Παρ’ όλα αυτά δεν χάθηκε ο έλεγχος και η πειθαρχία στα αποδυτήρια (σε αυτό βεβαίως σημαντικό έπαιξε ρόλο η παρουσία του Βέλιμιρ Ζάετς ως τεχνικού διευθυντή καθώς είχε αναλάβει το ρόλο του… κακού). Μπορεί να μην ήταν το μεγάλο όνομα ωστόσο κατόρθωσε να πείσει τους παίκτες: 1) ότι ήταν έξυπνος στο κοουτσάρισμα, 2) ότι έβλεπε μπάλα και 3) υπολόγιζε σε όλους δίχως να κάνει διακρίσεις.
Και ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι δεν χρειάστηκε να σηκώσει φωνή. Η παρουσία του ενέπνεε εμπιστοσύνη στους παίκτες, οι οποίοι τον σέβονταν στον απόλυτο βαθμό. Ο ίδιος κρατούσε μια λεπτή ισορροπία προσπαθώντας να κάνει αστεία με τους ποδοσφαιριστές αλλά και να κρατά μια απόσταση ασφαλείας προκειμένου να μην… παραγνωριστούν. Ποτέ όμως δεν μπόρεσε να δεθεί με τους «πράσινους» και σ’ αυτό ίσως έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι ήταν απελπιστικά μόνος καθώς δεν είχε δικό του τεχνικό επιτελείο. Δεν υπήρχε μια ισχυρή τεχνική ομάδα…

Εκεί που χάθηκε κάθε έννοια πειθαρχίας ήταν στο Σατιγιόν με προπονητή τον Χανς Μπάκε. Εξ αρχής ο Σουηδός έδειξε ιδιαιτέρως χαλαρός, όπως και οι συνεργάτες του, απ’ τους οποίους ουδείς ανέλαβε να είναι ο κακός. Ολοι τους ήθελαν να έχουν καλές σχέσεις με τους παίκτες με αποτέλεσμα να χαθεί ο έλεγχος, τόσο μέσα στο γήπεδο όσο και στο ξενοδοχείο.
Highlight της προετοιμασίας τα μπουγέλα των «πράσινων» μετά το τέλος της προπόνησης. Βρήκαν την ευκαιρία επειδή μια φορά τους είπε ο γυμναστής του Παναθηναϊκού Γκέραρντ Τσάλινγκερ να βρέξουν τα πόδια τους με κρύο νερό για να χαλαρώσουν οι μύες και από εκεί και πέρα σχεδόν σε καθημερινή βάση έπαιρναν το λάστιχο καταβρέχοντας ο ένας τον άλλο. Φυσικά μιλάμε για την ίδια προετοιμασία που λίγο έλειψε να πλακωθούν ο Εκι Γκονζάλες με τον Φάνη Γκέκα κατά τη διάρκεια του βραδινού! Σ’ όλα αυτά (και σε ακόμη περισσότερα) δεν υπήρχε πουθενά ο προπονητής για να επιβληθεί…Ο Ζοζέ Πεσέιρο αρχικά κέρδισε τους ποδοσφαιριστές με τον τρόπο του. Ηταν αυστηρός δίχως να δίνει πολύ αέρα. Αρκετές φορές οι φωνές του και τα ψευτο-αγγλικά με την βαριά πορτογαλική προφορά του τρυπούσαν τα αυτιά των παικτών. Σιγά σιγά όμως άρχισε να χάνει αυτό που είχε χτίσει κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας καθώς στο τέλος ελάχιστοι εκ των παικτών πίστευαν στη δουλειά του.
Οσο για τον Χενκ τεν Κάτε, πέρυσι μπήκε πολύ δυναμικά. Αφού πέρασαν οι πρώτες ημέρες γνωριμίας και οι ασκήσεις φυσικής κατάστασης, όταν η ομάδα πέρασε σε θέματα τακτικής και εφαρμογής στο γήπεδο ο Ολλανδός έγινε άλλος άνθρωπος. Τα «what the fuck» τα είχε για… πρωινό, ενώ δεν υπήρχε παίκτης, τον οποίο να μην είχε… λούσει με μερικά «γαλλικά». Μιλάμε για τον πλέον «ψαρωτικό» προπονητή που έχει περάσει από τον Παναθηναϊκό. Αρχικά η συμπεριφορά του ξένισε αρκετούς παίκτες καθώς είχαν μάθει αλλιώς, ωστόσο στη συνέχεια συνήθισαν. Ας έκαναν και αλλιώς βεβαίως…
Με δεδομένο μάλιστα ότι τώρα αρχίζει επί της ουσίας η δουλειά των «πρασίνων» στον τομέα της τακτικής τότε θα πρέπει να περιμένουμε επί αυστριακού εδάφους να υπάρξουν αρκετές… απογειώσεις! Διότι είναι αλήθεια ότι ο Τεν Κάτε προ ημερών στην Ελβετία δεν είχε καμία σχέση με τον περυσινό προπονητή του Παναθηναϊκού. Πολύ πιο ήρεμος, φιλικός και με το χαμόγελο στα χείλη…
Επόμενο ραντεβού στην Αυστρία από την προσεχή Τρίτη... Μείνετε συντονισμένοι στο gazzetta.gr που θα βρεθεί και εκεί!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΟΚΑΣ