Ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε από τη συνέχεια του CL κάνοντας κατά τη γνώμη μου πολύ καλή εμφάνιση, όμως ήταν άτυχος σε κάποια σημεία του αγώνα καθώς και κουρασμένος από το 65 και μετά.
Δεν θέλω να σταθώ στην πίκρα του αποκλεισμού, η οποία μένει στο τέλος.
Κρατάω τα φοβερά συναισθήματα για τις μεγάλες νίκες που κατάφερε εκτός έδρας η ομάδα και έκανε την Ευρώπη να μιλάει και πάλι για τον Παναθηναϊκό.
Κρατάω τις εικόνες με το γεμάτο καταπράσινο ΟΑΚΑ και τη φοβερή ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι οπαδοί μας σε όλο το ευρωπαϊκό ταξίδι από τον Ιούλιο έως τώρα.
Επίσης κρατάω τις εμφανίσεις και το πάθος της ομάδας στην Ευρώπη (κάτι που της λείπει από την Ελλάδα σε κάποια παιχνίδια).
Δεν θέλω να κρατήσω:
- τις κινήσεις της διοίκησης που δεν έγιναν το Γενάρη ώστε να ενισχυθεί η ομάδα και να έχει περισσότερες πιθανότητες πρόκρισης.
- τη συμπεριφορά ορισμένων οπαδών μας που χρησιμοποιούν συσκευές λεϊζερ, οι οποίες εκτός των άλλων είναι και πολύ επικίνδυνες.
- την αντιμετώπιση κάποιων οπαδών για τον αποκλεισμό της ομάδας. Οι γνωστοί οπαδοί που έρχονται στο γήπεδο στα μεγάλα παιχνίδια, μόνο και μόνο για να πανηγυρίσουν ενώ δεν πατάνε το πόδι τους στα υπόλοιπα και έχουν και την απαίτηση από πάνω η ομάδα να κερδίσει όπωσδήποτε. Είναι αυτοί που φεύγουνε πριν το 80 βρίζοντας
Το CL είναι μια γιορτή και έτσι πρέπει να το βλέπουμε. Το επίπεδο των ομάδων είναι πολύ υψηλό. Αυτό που μετράει για μια ομάδα, είναι να έχει συχνές παρουσίες και κάποια στιγμή εάν είναι σταθερά σε αυτό το επίπεδο θα κάνει και την υπέρβαση που ονειρευόμστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου